Onderweg
Door: Janneke
Blijf op de hoogte en volg Janneke
25 Februari 2015 | Maleisië, Pulau Perhentian Kecil
De geur van benzine, vuur en nasi goreng vliegt onze gammele bus in. Islamitische gebeden klinken dwars door het nieuwe album van Blof heen, terwijl Paskal vrolijk door blijft zingen. Hij heeft het niet in de gaten. Dagdromend probeer ik mijn slippers in het oog te houden, want als ik even niet oplet vliegen ze zo hun vrijheid tegemoet. Uiteraard heeft onze lokale bus geen airco, maar zorgen alle geopende deuren en ramen voor de nodige luchtverschuiving...
Het zijn de minuten, uren en soms zelfs dagen die het langste duren, maar die ik ook het snelst weer vergeet: onderweg zijn. Het voelt een beetje als zweven in Niemandsland. Bus, boot, trein of vliegtuig, tijdens het reizen schakelt mijn hoofd naar een ander kanaal en zwem ik voor even tussen dromen en de werkelijkheid in. Voor mij zijn het de momenten waarop ik weer een nieuw verhaal voel opborrelen, de beste ideeën mijn hoofd in poppen en ik voor even los ben van waar ik was of waar ik naartoe ga.
Mijn tocht van Nederland naar Maleisië lijkt alweer maanden geleden. Grubbenvorst – Düsseldorf – Grubbenvorst – Amsterdam – Istanbul – Kuala Lumpur. Een reis op zich die ik in 65 uur heb weten af te leggen. 49 uur langer dan gepland, maar ik mocht wel een hele dag rondbanjeren door het prachtige Istanbul: misschien wel mijn meest favoriete stad in Eurasia... Oké, het feit dat ik met vier andere Nederlandse vertragingsslachtoffers samen was, hielp me wel optimistisch te blijven. Zo sliep ik opeens met twee wildvreemde maar te gekke meiden op dezelfde kamer. Ieders backpackersmentaliteit kwam spontaan naar boven en met enkel onze handbagage, deo van de een en een borstel van de ander maakte het opeens allemaal niets meer uit. Onze twee mannelijke reisgenoten besloten daarentegen dat hun moeders advies over ‘die extra onderbroek in je handbagage’ misschien toch wel handig was geweest, al gaan ze dat natuurlijk nooit toegeven. Dubbele pech voor de mannen, want drie onderbroekloze dagen later arriveerde hun bagage pas op hun eindbestemming Singapore. Les numero twee: boek nooit een vertraagde vlucht om naar een andere eindbestemming.
Na 65 uur treinen, vliegen, wachten en Istanbul (!) volgende 1,5 week reizen door Kuala Lumpur. Voor even was ik samen met mijn nieuwe collega’s onderdeel van het zakenleven in KL, dat na een aantal dagen toch verdacht veel op Nederland begon te lijken. ‘Kleine’ verschillen daargelaten natuurlijk, want mijn vier meter boven de grond zwevende treinlijn leverde de mooiste stadsuitzichten op; De dagelijkse 1,5 uur durende rit (enkeltje) bracht ons slechts van de ene naar de andere kant van KL, i.p.v. van Rotterdam naar Nieuwegein; En uiteraard werden we omringd door enkel en alleen goed geklede Aziaten. Daar stond ik dan met mijn eilandoutfit (lees: baggy Aladdin broek en Birckenstockies).
Het zakenleven achter ons latend, mochten we dan eindelijk naar ‘ons’ eiland. Bepakt en bezakt met 15 backpacks, dozen en loodzware tassen wisten Shauna, Sareena, Raymond en ik de nodige aandacht te trekken. Onze volksverhuizing was weer een nieuwe uitdaging als we het over reizen hebben en zag er ongeveer als volgt uit. Fase 1: passen en meten of de hele reutemeteut wel de nachtbus in kon. Officieel mag je een à twee bagagestukken per persoon meenemen, dus reken maar uit... Fase 2: een paar uur later met een slaperig hoofd driedubbel checken of we alles wel weer uit de bus hadden gehaald. Ons vooraf bedachte systeem (iets met nummertjes) was te ingewikkeld voor onze vermoeide hoofdjes. Fase 3: twee extra tassen creëren door op het vasteland inkopen te doen omdat het eiland een beperkt aanbod heeft. Fase 4: collega Seh Ling met nog eens zeven extra bagagestukken, waaronder twee printers en zes dozen sinaasappels, toevoegen aan de groeiende berg spullen en mensen. Fase 5 en 6: wachten. Fase 7: 22 backpacks, dozen, loodzware tassen en boodschappen de boot in slepen. Fase 8: alles weer de boot uit en op de jetty knikkeren. En tot slot fase 9 en 10: alles in slakkengang van de jetty naar ons huis rijden op een geleende ‘plank op wielen’. Gelukkig kregen we hier de nodige hulp van de kids die super blij waren ons weer te zien. Want Ecoteer betekent: Feest met een hoofdletter F.
Ons Feest duurde maar een dagen, want al snel mochten we weer op pad om Chinees Nieuwjaar te vieren op het vaste land. En dat was precies het moment waarop Blof me in de gammele bus naar Niemandsland voer; een verdwaald Spice Girls liedje me terugbracht naar mijn lemen hut in Karimenga; en ik tijdens een dancebeat weer voor even in de Tiroler Bergen was. Gelukkig heb ik nog een heel jaar om uit te vogelen welke muziek me naar Maleisië brengt.
Het zijn de minuten, uren en soms zelfs dagen die het langste duren, maar die ik ook het snelst weer vergeet: onderweg zijn. Het voelt een beetje als zweven in Niemandsland. Bus, boot, trein of vliegtuig, tijdens het reizen schakelt mijn hoofd naar een ander kanaal en zwem ik voor even tussen dromen en de werkelijkheid in. Voor mij zijn het de momenten waarop ik weer een nieuw verhaal voel opborrelen, de beste ideeën mijn hoofd in poppen en ik voor even los ben van waar ik was of waar ik naartoe ga.
Mijn tocht van Nederland naar Maleisië lijkt alweer maanden geleden. Grubbenvorst – Düsseldorf – Grubbenvorst – Amsterdam – Istanbul – Kuala Lumpur. Een reis op zich die ik in 65 uur heb weten af te leggen. 49 uur langer dan gepland, maar ik mocht wel een hele dag rondbanjeren door het prachtige Istanbul: misschien wel mijn meest favoriete stad in Eurasia... Oké, het feit dat ik met vier andere Nederlandse vertragingsslachtoffers samen was, hielp me wel optimistisch te blijven. Zo sliep ik opeens met twee wildvreemde maar te gekke meiden op dezelfde kamer. Ieders backpackersmentaliteit kwam spontaan naar boven en met enkel onze handbagage, deo van de een en een borstel van de ander maakte het opeens allemaal niets meer uit. Onze twee mannelijke reisgenoten besloten daarentegen dat hun moeders advies over ‘die extra onderbroek in je handbagage’ misschien toch wel handig was geweest, al gaan ze dat natuurlijk nooit toegeven. Dubbele pech voor de mannen, want drie onderbroekloze dagen later arriveerde hun bagage pas op hun eindbestemming Singapore. Les numero twee: boek nooit een vertraagde vlucht om naar een andere eindbestemming.
Na 65 uur treinen, vliegen, wachten en Istanbul (!) volgende 1,5 week reizen door Kuala Lumpur. Voor even was ik samen met mijn nieuwe collega’s onderdeel van het zakenleven in KL, dat na een aantal dagen toch verdacht veel op Nederland begon te lijken. ‘Kleine’ verschillen daargelaten natuurlijk, want mijn vier meter boven de grond zwevende treinlijn leverde de mooiste stadsuitzichten op; De dagelijkse 1,5 uur durende rit (enkeltje) bracht ons slechts van de ene naar de andere kant van KL, i.p.v. van Rotterdam naar Nieuwegein; En uiteraard werden we omringd door enkel en alleen goed geklede Aziaten. Daar stond ik dan met mijn eilandoutfit (lees: baggy Aladdin broek en Birckenstockies).
Het zakenleven achter ons latend, mochten we dan eindelijk naar ‘ons’ eiland. Bepakt en bezakt met 15 backpacks, dozen en loodzware tassen wisten Shauna, Sareena, Raymond en ik de nodige aandacht te trekken. Onze volksverhuizing was weer een nieuwe uitdaging als we het over reizen hebben en zag er ongeveer als volgt uit. Fase 1: passen en meten of de hele reutemeteut wel de nachtbus in kon. Officieel mag je een à twee bagagestukken per persoon meenemen, dus reken maar uit... Fase 2: een paar uur later met een slaperig hoofd driedubbel checken of we alles wel weer uit de bus hadden gehaald. Ons vooraf bedachte systeem (iets met nummertjes) was te ingewikkeld voor onze vermoeide hoofdjes. Fase 3: twee extra tassen creëren door op het vasteland inkopen te doen omdat het eiland een beperkt aanbod heeft. Fase 4: collega Seh Ling met nog eens zeven extra bagagestukken, waaronder twee printers en zes dozen sinaasappels, toevoegen aan de groeiende berg spullen en mensen. Fase 5 en 6: wachten. Fase 7: 22 backpacks, dozen, loodzware tassen en boodschappen de boot in slepen. Fase 8: alles weer de boot uit en op de jetty knikkeren. En tot slot fase 9 en 10: alles in slakkengang van de jetty naar ons huis rijden op een geleende ‘plank op wielen’. Gelukkig kregen we hier de nodige hulp van de kids die super blij waren ons weer te zien. Want Ecoteer betekent: Feest met een hoofdletter F.
Ons Feest duurde maar een dagen, want al snel mochten we weer op pad om Chinees Nieuwjaar te vieren op het vaste land. En dat was precies het moment waarop Blof me in de gammele bus naar Niemandsland voer; een verdwaald Spice Girls liedje me terugbracht naar mijn lemen hut in Karimenga; en ik tijdens een dancebeat weer voor even in de Tiroler Bergen was. Gelukkig heb ik nog een heel jaar om uit te vogelen welke muziek me naar Maleisië brengt.
-
25 Februari 2015 - 09:05
Anouk:
Wauw zusje, wat heb je weer een mooi verhaal geschreven. Gelukkig is t nu wel gelukt. Wat heb je al veel gereisd in zo'n korte tijd. De muziek die je naar Maleisië vaag brengen ga je ook vinden. Dat weet ik zeker.
Knuffel. Xx je zusje -
25 Februari 2015 - 09:32
Miesj:
Wow Janniej, wat heb je toch weer je best gedaan om je ervaringen op een super leuke manier aan ons over te brengen. Wat een schrijftalent!
Je bent lang onderweg geweest maar nu kan het echte avontuur beginnen :)
Heel veel plezier en houd ons op de hoogte!
Xx Michelle -
25 Februari 2015 - 10:17
Yvonne:
Ik ben trots op je Jan! Niet stressen maar gewoon go with the flow, want het loopt toch altijd anders dan gepland! Mooi verhaal heb je geschreven, zie het helemaal voor me hoe jij in je eiland outfit tussen alle strak geklede mensen staat haha! Geniet er maar van, je denkt dat je nu nog genoeg tijd hebt maar die vliegt voorbij!
Dikke kus Yvonne
P.s. ik denk dat missy elliot - one minute man je eiland song wordt;) -
25 Februari 2015 - 12:44
Stefanie, Mamsie:
Lieve Janneke, ik zeg het nog maar een keer, kan het niet vaak genoeg zeggen: Wat ben ik trots op je!
Je hebt alles weer zeer duidelijk onder woorden gebracht! Bepaalde situaties zie ik helemaal voor me.
Maak er een mooie tijd van. De tijd van je leven.
Have fun with the kids!
Heel veel liefs en een dikke knuffel XXX
mamsie -
25 Februari 2015 - 13:02
Cootje:
Jannniieee!!! Zoo leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt!! Maar ik mis je wel hoor!!
Leuk schrijf je schat!! Ik zag echt al helemaal voor me met al die backpacks en bagage in de bus...prachtig!
Hoop snel dat je meer schrijft over hoe het daar is!
Dikke Kusss Coot
-
25 Februari 2015 - 13:44
Pauline:
Lieve jannepan,
Geniet, leef, zie en luister naar alles wat onze mooie planeet je mag bieden.
Vanuit het pjtoreske België denken we aan je en zien we je verhalen met smacht tegemoet.
Ben super trots op je meid.
Xxx ons allevier ♡ -
25 Februari 2015 - 15:05
Huub Hauser:
Ha die Janneke.
Ik had het verhaal al gelezen natuurlijk maar nogmaals TOPPIE. Goed gedaan meid.
We wachten gewoon weer op de volgende lezing.
Dikke knuffels. Papppppaaaaaaa
-
25 Februari 2015 - 15:44
Kikie:
Lieve Jannepan, wat n mooi in elkaar verwoven verhaal, jij kunt dat als geen ander. Wij zijn heel blij dat het goed met je gaat, en dat je met volle teugen geniet. Gelijk heb je lieverd, dit neemt niemand je meer af. Iedereen volgt je, al ben je zo ver weg, in ons hart ben en blijf je. fijn avontuur gewenst en we kijken weer uit naar het volgende verhaal. Je weet ik lees dit avontuur nog wel n paar keer, en probeer me het in te beelden hoe jij daar aan het genieten bent, dikke dikke kus, kikie en hans -
25 Februari 2015 - 17:08
Loes:
Haaa lieve Janniejj
Wat een mooi verhaal. Ik kan mij vanuit het regenachtige Hout Blerick helemaal inleven in jouw verhaal. Ben trots op jou hoe je het toch allemaal maar doet daar. Fijn dat je in ieder geval op je plek zit daar en dat je heel die bagage (hoezo mega veel haha) toch maar daar hebt gekregen. Het stukje over je aladin broek; geweldig ik zie jou daar al staan haha! Geniet er van daar en ben alweer benieuwd naar je volgende verhaal!
Dikke kus, Loes -
25 Februari 2015 - 18:12
Peter Van Brooker:
heej Janneke,
wat super gaaf om te lezen!
een hele ervaring..... en spannend.
fijn om te lezen dat het goed gaat, wat zal je daar veel zien en beleven.
wij zullen aan je denken... en uitkijken naar jou volgende verhaal.
veel liefs van ons uit Maasbree en unne dieke knoevel van de kids XXX -
25 Februari 2015 - 21:11
Mamma Marij:
Heej Janzepans,
Leuk om weer eens iets van je te horen, hilarisch verhaal!
Dat kan alleen jou maar overkomen, geniet want het is zo december!
Groetjes van de Hoetjes
-
26 Februari 2015 - 17:17
Hannie:
Ha lieve Janneke,
Als je niet meer wilt reizen kun je boeken gaan schrijven, prachtig zoals je alles schrijft!
Wat een belevingen weer, geweldig hoe je het allemaal oppakt!
Geniet, maar dat hoef ik je niet te zeggen en heb een geweldige tijd!!!
Liefs en Hoije Wahe, Hannie -
26 Februari 2015 - 18:39
Oscar :
He Janneke,
Het is alsof ik er bij ben zo beeldend geschreven.
Wacht nu al met smart op de volgende
Veeeel plezier
Oscar -
26 Februari 2015 - 23:37
Martijn:
Heerlijk verhaal om te lezen. Maar vooral voor jou om te beleven. Dat krijg je in geen enkele reisgids besproken, em jij krijgt het avontuur.Veel geluk in het nieuwe Chinese nieuwjaar!
-
28 Februari 2015 - 07:55
Caja:
wow Jannneke,
Wat een avontuur en zo mooi verwoord.
Ik ben heel even met je mee gereisd..
Geniet van dit avontuur.
Liefs Caja -
28 Februari 2015 - 10:12
Bas:
Wouw wat een mooi verhaal. Geweldig.
Ik ben trots op je.
Groetjes Bassie -
28 Februari 2015 - 15:48
Cath:
jannie wat een heerlijk verhaal heb je geschreven!! Van de eerste tot de laatste zin neem je me helemaal mee! Moet je niet eens overwegen om een boek te gaan schrijven?! Naja misschien iets voor later.. 'Jannepan's memoires' ;) nu eerst maar eens dit avontuur! Ik weet natuurlijk dat je ver weg bent maar zo klinkt het ook! Plank op wielen?? Haha. Hopelijk heb je je inmiddels een beetje kunnen settelen na al dat reizen. Geniet en ik kijk alweer uit naar je volgende verhaal! Veel liefs!! -
02 Maart 2015 - 20:35
Henk:
Hallo Janneke,
Wat een verhaal, het is net een spannend boek om te lezen.
Geniet zoveel mogelijk van de ervaringen en kom gezond terug.
Hartelijke groeten,
Henk en Ineke -
04 Maart 2015 - 16:58
Ruud :
Hoi Janneke,
Gesproken als een echte nomade ha ha...ik dacht dat je het westen achter je wilde laten i.p.v. in je koffer mee te nemen ..... dan sjouw je je inderdaad een breuk ;-)
Ben erg benieuwd wat je deze keer voor iets moois gaat creëren. Ik neem aan dat we allemaal een uitnodiging krijgen als jullie de boel helemaal verduurzaamd hebben daar!
Het zou een erg mooi voorbeeld zijn voor de rest van de vakantieoorden die getroffen worden door de westerse toeristen tsunami die cultuur en natuur overspoelt. ..... daar ga je toch iets aan doen daar of had ik het verkeerd begrepen ;-)
Succes met je avontuur en blijf vooral niet op het gele pad lopen!
Groetjes,
de Dwaler
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
