Oud en vertrouwd!
Door: jannekeghana
Blijf op de hoogte en volg Janneke
23 November 2010 | Ghana, Accra
En daar ben ik weer vanuit het super mooie dorp Karimenga, waar ik het voorrecht heb zonder blanken, water, elektriciteit, kleine shopjes (en dus ook zonder enige mogelijk om geld uit te geven) te zitten! Ik zit weer helemaal op mijn stekkie en geniet met volle teugen van het dorpsleven dat ik zo gemist had de laatste weken (oké, de lizard die nu voor mijn neus over mijn muur schiet vind ik iets minder leuk). Tja, het dorpsleven heeft z’n nadelen, maar de hoeveelheid voordelen is veel groter! Ook al weet ik al hoe alles zo ongeveer gaat, toch is alles nieuw. Mijn familie (vooral mijn moeder) sleept me overal mee naartoe, zo heb ik t nog niet eerder meegemaakt. Ik ben een week hier, maar het lijkt al een maand! Rijst stampen, rijst pellen, water pompen, peper stampen, koken (nou ja, vooral toekijken en heel hard huilen van alle rook die van de kolen komt), stenen uit de rijst vissen en water op mijn hoofd dragen. Ik schaam me wel als ik daar met mijn zielige 5L babyjerrycan loop en mijn broertje van 12 jaar met een van 20L, maar ik kan wel zeggen dat ik mijn eigen douchewater heb gesjouwd! Donderdag was t feest want ik ging mee naar de markt. Ik ben al 100 keer over de markt gelopen, maar nog nooit op deze manier! Wat een grap zeg: “mama” (ze noemt mij overigens ook mama) had een vrouw gecharterd die wel even alles voor haar zou dragen, want t was me toch een berg! Ik dacht tijdens het hele marktuitje dat de spullen waar de vrouw mee liep te sjouwen voor haar waren, maar toen wij de trotro instapten, werd alles op t dak geladen en ging die vrouw met lege handen naar huis… Uiteindelijk is meer de helft bij slechts één kraampje gekocht, maar dan wel in etappes. Want voor elk nieuw ingrediënt moest weer opnieuw onderhandeld en betaald worden: gedroogde visjes, maggi, uien, palmnuts, yam (you like?, okay we buy heel fijn!), zout, suiker, brood en de theezakjes waren we vergeten dus werd vaderlief even gebeld of hij die na zijn werk mee wilt nemen want in de stad zijn ze de helft zo goedkoop als in het dorp hier! Bij thuiskomst werd alles uitgebreid uitgestald en bewonderd (ik herken dat wel van wanneer ik een berg inkopen heb gedaan :P) en de prijs moest nog eens drie keer berekend worden (door mij, want hoofdrekenen kan niemand hier)… Stiekem heb ik wat foto’s van wat marktkraampjes proberen te maken met mijn telefoon, want dat mag eigenlijk niet (want als je van iemand een foto maakt, leg je haar ziel vast en neem je die mee in de camera).
De Karimenga market bestaat overigens ook! Mama verkoopt hier zoete aardappels en gele meloenen. Hoe ziet de market eruit? Een dikke boom, vier boomstammen met een afdak en wat stenen opgestapeld! Ik vind t fantastisch!
Ondertussen valt het eten in dit gezin reuze mee, al was ik wel even vergeten hoe de thee smaakt die een uur lang met drie theezakjes heeft staan koken en waarin je het vuur proeft heel apart (maar ik hoef er in ieder geval niet van te rillen Bas ;) )! Ik krijg elke avond TZ en ’s middags meestal rijst. Maar ik klaag niet en stiekem geniet ik er eigenlijk van (over vier weken zal ik wel anders praten hoor). In de soep die bij de TZ hoort zit een berg blaadjes, gewoon boomblaadjes die ik zelf mee heb geplukt. Ze zijn groen, dus dan zullen er wel vitaminen inzitten denk ik maar. Ook het douchen onder de sterrenhemel, met water waar wat zand in drijft, ach dit keer neem ik het voor lief al is dat wel koud! ’s Nachts koelt t behoorlijk af, dus tijdens het douchen heb ik gewoon kippenvel en springt mijn hart drie keer op en neer. Opa ik heb nu nog meer respect voor uw koude douchebeurten!
Ik sta nu heel anders in mijn avontuur als de vorige keer, waarschijnlijk door “mama” hier die maar een paar woorden Engels kan maar blij is met alles wat ik zeg, eet en doe en dan heel hard moet lachen en me een high five geeft. Wat een prachtmens zeg (oké dit is de blik door mijn roze bril, want tegen de kinderen kan ze behoorlijk schreeuwen). Mijn gastvader spreekt overigens wel goed Engels (hij werkt in Bolga voor het recht) en ik heb hier twee broertjes (Joshua 12 en Kofi 6) en een zusje (Abi (Abigail) van 3 of 4 (niemand die precies weet hoe oud ze is)). Er schijnen nog twee dochters te zijn maar die wonen niet meer thuis.
Afgelopen zaterdag ben ik met een paar vrijwilligers uit Bolga naar Tamale gereden. Een rare gewaarwording dat die vertrouwde stad al niet meer als mijn thuis voelt! Goed, er was een cultureel festival dat maar één keer per jaar gehouden wordt en dit jaar dus in Tamale. Groepen dansers, drummers, chiefs die met een hoop poeha vereerd worden en berg goede doelen kraampjes waren opgezet. T Was een gezellige dag, waarbij niemand haar hand omdraaide voor een reis van 3 uur heen en 3 uur terug. Zo blijkt maar weer dat tijdsbesef hier een totaal ander begrip is dan in Nederland.
Zondag ben ik mee geweest naar de kerk. Ondanks dat er een kerkje in het dorp is, gaat mijn familie naar een kerkje een paar kilometer verderop. Na een half uur in slakkentempo gelopen te hebben (want kleine Abi moest met d’r korte beentjes zelf lopen), kwamen we aan bij DE KERK: een klein gebouw waarop Chapel staat, zes houten banken en twintig plastic stoelen staan. De dienst was indrukwekkend met een hoop geschreeuw, gedans en een rondtollende vrouw die verlost werd van de duivel. Natuurlijk moest ik “the stranger” weer naar voren komen om me voor te stellen om vervolgens door iedereen welkom te worden geheten. Wat een verschil weer met de stijve Nederlandse diensten waar alleen wat ouderen zitten, niemand danst en er geen interactie is met “het publiek”. En wat een verschil met de Lighthouse Chapel in Tamale, waar alleen de upperclass Ghanezen komen, waar ze microfoons en ventilatoren hebben en waar naar mijn idee de preken een hoop meer inhoud hebben. Volgende week ga ik de kerk in t dorp hier maar eens ‘uitproberen’.
Woensdag ga ik met mijn gastvader mee naar zijn farm (ook al werkt hij in de stad, zonder farm ben je geen echte Ghanees), om 5:00 AM! We gaan dan zijn gewassen (watermeloen en gele meloen) bespuiten tegen insecten (of ja, ik ga waarschijnlijk toekijken hoe hij in zijn regenkleding met spuitbussen op zijn rug te werk gaat). Donderdag wordt ik mee gesleurd naar the village waar het family house is om dochter Felicia te ontmoeten. Waarschijnlijk gaat ze me aanpraten dat ze m’n haren wil vlechten want ze heeft een eigen salon.
En ondertussen vlucht ik geregeld naar het Green House (guesthouse in het dorp hier waar ik voor werk), om te werken en even te ontsnappen aan alle familiaire activiteiten.
Voordat ik dinsdag verhuisd ben naar dit gezin in Karimenga, heb ik maandag nog mijn laatste dag en mama Safura’s birthday ‘gevierd’. ’t Kwam er op neer dat ik de hele dag alleen thuis was en me heel verloren voelde omdat mijn spullen al op weg naar Bolga waren, de stroom was uitgevallen en niemand tijd had. ’s Avonds kwam de rest gelukkig binnenwaggelen en hebben we fried rice met chicken zonder chicken gegeten, want kip vertrouw ik hier niet en ik wil liever niet nog een keer een salmonellabacterie! Zeg maar dag met je handje tegen mijn pannenkoekenplan dus, want dat zouden we eigenlijk maandag doen. De fruitsalade heb ik wel nog gemaakt ik lachte me kapot dat ik voor 5 bananen, een ananas en een watermeloen 2,50 euro moest betalen maar mama Safura was kwaad dat ze me weer eens hadden afgezet omdat ik een blanke ben. Ach. En wat gebeurde er dan met de pannenkoeken? Die moest ik dan maar voor het ontbijt dinsdag bakken. Gevolg: om 7:30 AM dinsdagmorgen stond ik pannenkoeken te bakken, die we om 8:30 AM als ontbijt hebben opgegeten. Ik sta nergens meer van te kijken intussen, dat snappen jullie wel!
De kadootjes die ik als afscheid had gegeven werden gelukkig wel erg gewaardeerd en er werden meteen bedankbrieven geschreven voor mam, omdat ze vanuit Nederland glitterstickers en een knutselboek had opgestuurd. Dus mam bereid je maar vast voor: ze noemen je grandma Stefanie in de brief haha!
Ondertussen zijn mijn benen weer veranderd in een slagveld van modder, krassen van takken en een leger mosquitobites, niet heel charmant dus! Mijn kleren gaan het overleven tot het eind (nog maar 5 weken), maar de helft laat ik achter want in het super verwende en geldverspillende Nederland zouden ze niet meer draagbaar zijn en ik ben toch ook wel zo verwend dat ik liever niet voor schut wil lopen. Bovendien is mijn doel om alles in mijn backpack te proppen zodat ik niet met nog een extra tas op reis hoef en aangezien ik een hele berg souvenirs heb gekocht (vooral voor mezelf haha) en nieuwe kleren heb laten maken, gaat er bijna meer mee terug als waarmee ik gekomen ben.
En tot slot:
• Leuke opmerking van Ibrahim (de man van Meet Africa in Bolga, hij woont ook in Karimenga en is de oprichter van het guesthouse hier): “Is Godwin here? No, huh but yesterday he was!” Het begrip van tijd is hier echt heel anders, want bij ons zou het zijn: maar hij was hier een uur geleden nog!
• Op een blanke huid zie je alles (moedervlekken, wondjes, muggenbulten), op een zwarte zie je niks. Mijn uiterst fraaie benen zijn dan ook vaak t onderwerp van gesprek geloof ik (ik vang teminsten flarden op van silminga, mosquitobites).
• “Mama” bakt de spaghetti voordat ze ‘m kookt en helaas proef je dat ook :P.
• De kinderen hebben ‘niks’ om mee te spelen, dus vermaak bestaat voor een groot deel uit leedvermaak (kinderen die de hik hebben of liggen te snurken als ze slapen zijn héél grappig!)
• Mijn nieuwe naam is Mambora, wat betekent: “I like it, no mather if it’s good or bad”. Dat sluit mooi aan bij mijn eigen naam Janneke dat betekent: “God is verzoenend”. Wisten jullie dat eigenlijk pap en mam?
• Ik begin alweer te wennen aan het hebben van een houten kont van alle houten bankjes, houten ‘stoelen’ en de grond.
Wooooooooooooooooooooooooooooooow t regent!!!! Wacht even hoor, ik ga de regendans doen want t regenseizoen is voorbij en t heeft al zeker drie weken niet meer geregend! Ik ben blijhij!!!
Een half uur later: Ja hoor, ik heb onder luid gelach de regendans gedaan! Oej volgens mij is alleen mijn hut niet helemaal waterdicht… Maar ik vertik t om de zonnedans te doen want het weer is hier niet leuk de laatste tijd! ’t Is ‘maar’ 35 tot 37 graden elke dag, snikheet, benauwd en zelfs als je rustig in de schaduw zit druipt t zweet overal waar het maar druipen kan. Heel productief wordt je er in ieder geval niet van. Heb ik dat niet ook al in mijn vorige verhaal gezet? Zo ja, dan benadrukt dit maar weer dat t echt zo is :p!
Ondertussen vang ik van betrouwbare bronnen op dat er van alles gebeurd in ons kikkerlandje: trouwerijen, zwangerschappen, huizenkoperij, feesten, afgeronde maasboulevard…. Zolang t leuke dingen zijn: ga zo door!
Over 2 weken is t Sinterklaas en als het goed is gaan we dat met een paar vrijwilligers hier in t Green House vieren! Voor geïnteresseerden: de site van het Green House is geloof ik www.greenhouse.com.
Ik denk dat mijn verhaal weer lang genoeg is (sorry Bas als het té lang is).
Veel plezier met het vieren van Sinterklaas. Ik kan wel een paar Ghanezen sturen die als zwarte piet kunnen functioneren, want iedereen wil in mijn koffer mee naar Nederland! Als kleine kinderen dit lezen: grapje, zwarte pieten komen gewoon uit Spanje hoor!
Ik ga me maar eens nuttig maken voordat ik om 11:30 ga lunchen met zoete aardappels!
Dikke kus en voordat jullie t in de gaten hebben sta ik weer voor jullie neus!
XxX Sister Mambora Kpangmanga Pana Janneke Hauser
(t Is hier wel een grote belediging dat mijn vaders naam ACHTER mijn eigen naam staat i.p.v. ervoor!)
De Karimenga market bestaat overigens ook! Mama verkoopt hier zoete aardappels en gele meloenen. Hoe ziet de market eruit? Een dikke boom, vier boomstammen met een afdak en wat stenen opgestapeld! Ik vind t fantastisch!
Ondertussen valt het eten in dit gezin reuze mee, al was ik wel even vergeten hoe de thee smaakt die een uur lang met drie theezakjes heeft staan koken en waarin je het vuur proeft heel apart (maar ik hoef er in ieder geval niet van te rillen Bas ;) )! Ik krijg elke avond TZ en ’s middags meestal rijst. Maar ik klaag niet en stiekem geniet ik er eigenlijk van (over vier weken zal ik wel anders praten hoor). In de soep die bij de TZ hoort zit een berg blaadjes, gewoon boomblaadjes die ik zelf mee heb geplukt. Ze zijn groen, dus dan zullen er wel vitaminen inzitten denk ik maar. Ook het douchen onder de sterrenhemel, met water waar wat zand in drijft, ach dit keer neem ik het voor lief al is dat wel koud! ’s Nachts koelt t behoorlijk af, dus tijdens het douchen heb ik gewoon kippenvel en springt mijn hart drie keer op en neer. Opa ik heb nu nog meer respect voor uw koude douchebeurten!
Ik sta nu heel anders in mijn avontuur als de vorige keer, waarschijnlijk door “mama” hier die maar een paar woorden Engels kan maar blij is met alles wat ik zeg, eet en doe en dan heel hard moet lachen en me een high five geeft. Wat een prachtmens zeg (oké dit is de blik door mijn roze bril, want tegen de kinderen kan ze behoorlijk schreeuwen). Mijn gastvader spreekt overigens wel goed Engels (hij werkt in Bolga voor het recht) en ik heb hier twee broertjes (Joshua 12 en Kofi 6) en een zusje (Abi (Abigail) van 3 of 4 (niemand die precies weet hoe oud ze is)). Er schijnen nog twee dochters te zijn maar die wonen niet meer thuis.
Afgelopen zaterdag ben ik met een paar vrijwilligers uit Bolga naar Tamale gereden. Een rare gewaarwording dat die vertrouwde stad al niet meer als mijn thuis voelt! Goed, er was een cultureel festival dat maar één keer per jaar gehouden wordt en dit jaar dus in Tamale. Groepen dansers, drummers, chiefs die met een hoop poeha vereerd worden en berg goede doelen kraampjes waren opgezet. T Was een gezellige dag, waarbij niemand haar hand omdraaide voor een reis van 3 uur heen en 3 uur terug. Zo blijkt maar weer dat tijdsbesef hier een totaal ander begrip is dan in Nederland.
Zondag ben ik mee geweest naar de kerk. Ondanks dat er een kerkje in het dorp is, gaat mijn familie naar een kerkje een paar kilometer verderop. Na een half uur in slakkentempo gelopen te hebben (want kleine Abi moest met d’r korte beentjes zelf lopen), kwamen we aan bij DE KERK: een klein gebouw waarop Chapel staat, zes houten banken en twintig plastic stoelen staan. De dienst was indrukwekkend met een hoop geschreeuw, gedans en een rondtollende vrouw die verlost werd van de duivel. Natuurlijk moest ik “the stranger” weer naar voren komen om me voor te stellen om vervolgens door iedereen welkom te worden geheten. Wat een verschil weer met de stijve Nederlandse diensten waar alleen wat ouderen zitten, niemand danst en er geen interactie is met “het publiek”. En wat een verschil met de Lighthouse Chapel in Tamale, waar alleen de upperclass Ghanezen komen, waar ze microfoons en ventilatoren hebben en waar naar mijn idee de preken een hoop meer inhoud hebben. Volgende week ga ik de kerk in t dorp hier maar eens ‘uitproberen’.
Woensdag ga ik met mijn gastvader mee naar zijn farm (ook al werkt hij in de stad, zonder farm ben je geen echte Ghanees), om 5:00 AM! We gaan dan zijn gewassen (watermeloen en gele meloen) bespuiten tegen insecten (of ja, ik ga waarschijnlijk toekijken hoe hij in zijn regenkleding met spuitbussen op zijn rug te werk gaat). Donderdag wordt ik mee gesleurd naar the village waar het family house is om dochter Felicia te ontmoeten. Waarschijnlijk gaat ze me aanpraten dat ze m’n haren wil vlechten want ze heeft een eigen salon.
En ondertussen vlucht ik geregeld naar het Green House (guesthouse in het dorp hier waar ik voor werk), om te werken en even te ontsnappen aan alle familiaire activiteiten.
Voordat ik dinsdag verhuisd ben naar dit gezin in Karimenga, heb ik maandag nog mijn laatste dag en mama Safura’s birthday ‘gevierd’. ’t Kwam er op neer dat ik de hele dag alleen thuis was en me heel verloren voelde omdat mijn spullen al op weg naar Bolga waren, de stroom was uitgevallen en niemand tijd had. ’s Avonds kwam de rest gelukkig binnenwaggelen en hebben we fried rice met chicken zonder chicken gegeten, want kip vertrouw ik hier niet en ik wil liever niet nog een keer een salmonellabacterie! Zeg maar dag met je handje tegen mijn pannenkoekenplan dus, want dat zouden we eigenlijk maandag doen. De fruitsalade heb ik wel nog gemaakt ik lachte me kapot dat ik voor 5 bananen, een ananas en een watermeloen 2,50 euro moest betalen maar mama Safura was kwaad dat ze me weer eens hadden afgezet omdat ik een blanke ben. Ach. En wat gebeurde er dan met de pannenkoeken? Die moest ik dan maar voor het ontbijt dinsdag bakken. Gevolg: om 7:30 AM dinsdagmorgen stond ik pannenkoeken te bakken, die we om 8:30 AM als ontbijt hebben opgegeten. Ik sta nergens meer van te kijken intussen, dat snappen jullie wel!
De kadootjes die ik als afscheid had gegeven werden gelukkig wel erg gewaardeerd en er werden meteen bedankbrieven geschreven voor mam, omdat ze vanuit Nederland glitterstickers en een knutselboek had opgestuurd. Dus mam bereid je maar vast voor: ze noemen je grandma Stefanie in de brief haha!
Ondertussen zijn mijn benen weer veranderd in een slagveld van modder, krassen van takken en een leger mosquitobites, niet heel charmant dus! Mijn kleren gaan het overleven tot het eind (nog maar 5 weken), maar de helft laat ik achter want in het super verwende en geldverspillende Nederland zouden ze niet meer draagbaar zijn en ik ben toch ook wel zo verwend dat ik liever niet voor schut wil lopen. Bovendien is mijn doel om alles in mijn backpack te proppen zodat ik niet met nog een extra tas op reis hoef en aangezien ik een hele berg souvenirs heb gekocht (vooral voor mezelf haha) en nieuwe kleren heb laten maken, gaat er bijna meer mee terug als waarmee ik gekomen ben.
En tot slot:
• Leuke opmerking van Ibrahim (de man van Meet Africa in Bolga, hij woont ook in Karimenga en is de oprichter van het guesthouse hier): “Is Godwin here? No, huh but yesterday he was!” Het begrip van tijd is hier echt heel anders, want bij ons zou het zijn: maar hij was hier een uur geleden nog!
• Op een blanke huid zie je alles (moedervlekken, wondjes, muggenbulten), op een zwarte zie je niks. Mijn uiterst fraaie benen zijn dan ook vaak t onderwerp van gesprek geloof ik (ik vang teminsten flarden op van silminga, mosquitobites).
• “Mama” bakt de spaghetti voordat ze ‘m kookt en helaas proef je dat ook :P.
• De kinderen hebben ‘niks’ om mee te spelen, dus vermaak bestaat voor een groot deel uit leedvermaak (kinderen die de hik hebben of liggen te snurken als ze slapen zijn héél grappig!)
• Mijn nieuwe naam is Mambora, wat betekent: “I like it, no mather if it’s good or bad”. Dat sluit mooi aan bij mijn eigen naam Janneke dat betekent: “God is verzoenend”. Wisten jullie dat eigenlijk pap en mam?
• Ik begin alweer te wennen aan het hebben van een houten kont van alle houten bankjes, houten ‘stoelen’ en de grond.
Wooooooooooooooooooooooooooooooow t regent!!!! Wacht even hoor, ik ga de regendans doen want t regenseizoen is voorbij en t heeft al zeker drie weken niet meer geregend! Ik ben blijhij!!!
Een half uur later: Ja hoor, ik heb onder luid gelach de regendans gedaan! Oej volgens mij is alleen mijn hut niet helemaal waterdicht… Maar ik vertik t om de zonnedans te doen want het weer is hier niet leuk de laatste tijd! ’t Is ‘maar’ 35 tot 37 graden elke dag, snikheet, benauwd en zelfs als je rustig in de schaduw zit druipt t zweet overal waar het maar druipen kan. Heel productief wordt je er in ieder geval niet van. Heb ik dat niet ook al in mijn vorige verhaal gezet? Zo ja, dan benadrukt dit maar weer dat t echt zo is :p!
Ondertussen vang ik van betrouwbare bronnen op dat er van alles gebeurd in ons kikkerlandje: trouwerijen, zwangerschappen, huizenkoperij, feesten, afgeronde maasboulevard…. Zolang t leuke dingen zijn: ga zo door!
Over 2 weken is t Sinterklaas en als het goed is gaan we dat met een paar vrijwilligers hier in t Green House vieren! Voor geïnteresseerden: de site van het Green House is geloof ik www.greenhouse.com.
Ik denk dat mijn verhaal weer lang genoeg is (sorry Bas als het té lang is).
Veel plezier met het vieren van Sinterklaas. Ik kan wel een paar Ghanezen sturen die als zwarte piet kunnen functioneren, want iedereen wil in mijn koffer mee naar Nederland! Als kleine kinderen dit lezen: grapje, zwarte pieten komen gewoon uit Spanje hoor!
Ik ga me maar eens nuttig maken voordat ik om 11:30 ga lunchen met zoete aardappels!
Dikke kus en voordat jullie t in de gaten hebben sta ik weer voor jullie neus!
XxX Sister Mambora Kpangmanga Pana Janneke Hauser
(t Is hier wel een grote belediging dat mijn vaders naam ACHTER mijn eigen naam staat i.p.v. ervoor!)
-
23 November 2010 - 13:42
Miesjj:
Heej Mambora Chicka,
Zo te lezen gaat het je goed in Karimenga, lekker vertrouwd in een dorpje he! Leuk dat je "nieuwe mama" je op sleeptouw neemt en dat je je vermaakt! Nog maar 37 daagjes en dan kunnen we weer real-life kletsen! Ik hoorde van Loes dat je mijn smsje gekregen hebt, yeahh eindelijk! Ik heb alleen niets terug ontvangen.
Heel veel plezier en succes nog de komende dagen/weken!
Dieke kus en knoevel van Miesjj
P.S. IK MIS DIG!
-
23 November 2010 - 14:18
Caro:
IK KAN NIET WACHTEN TOT JE WEER TERUG BENT!!!!!!!!!!! :D:D:D:D:D
xxxxxxxx
Caro -
23 November 2010 - 14:18
Caro:
Ps. Geniet er nog maar van zolang het kan!! (Het gaat hier waarschijnlijk sneeuwen donderdag :O) -
23 November 2010 - 14:23
Stefanie:
Hey Mambora Kpaangamanga Pana, Leuk weer wat te lezen! Al zij we door de telefoontjes aardig op de hoogte van je doen en laten ver weg.
Wat een pracht story heb je weer op papier gezet!! Geniet maar van alles wat je gezin je mee laat doen, nu kan het nog!! We zijn hier af aan het tellen hoor , het schiet nu op!!!
Have fun!! good bye, till soon!
Your really mum , mamsie XXX -
23 November 2010 - 14:55
Mell(anie):
hej “God is verzoenend"!!
een regendans doen is tof..ben fan van je verhalen! heb met Cath trouwens afgesproken dat wanneer je terug bent des lands dat we in jullie nieuwe casa weeres even bij elkaar komen :) xx -
23 November 2010 - 15:04
Janneke K.:
Hey hauser :D
Wat een verhaal!! Leuk om te lezen!! De foto's zijn ook erg leuk!! Vet dat je dat allemaal mee mag maken!! Leuk om zo'n andere wereld te zien!! En ik geloof idd dat we echt verwend zijn in Nederland :)
Je mist hier niet zoveel hoor!! De maasboulevard is mooi geworden, maar als je terug bent zullen alle winkels wel open zijn. Verder moet je wel dejavu xl de wintereditie missen :( Maar er zal vast nog wel een vervolg opkomen ;) Lees dat je nog maar 5 weekjes weg bent!! Ben blij als je weer terug bent, gaan we snel weer bijkletsen!! Heel veel plezier nog....
kus janneke -
23 November 2010 - 16:25
Hannie:
Lieve Mambora Janneke,
Beide namen passen heel goed bij je!
En wat heb je weer een geweldig verhaal geschreven.
Prachtig dat je het er zo naar je zin hebt!
Geniet nog maar lekker verder, van die warme wereld waar je nu bent.
Kuffel en veel liefs, Hannie -
23 November 2010 - 16:53
Bas:
Hoi Janneke.
Na het het lezen van deel 1 van dit bericht.
Word ik steets jaloers .
Jij heb dan wel een leuke vader m,et een farm.
Wat heeft hij daar op staat??
Dieren of groen??
Zolang maar geen onkruid is.
Wij zijn nu met de laatste schoffel ronde bezig.
En dan winterwerk zaagwerk
Tot snel.
xx Bas -
23 November 2010 - 17:31
Huub Hauser:
Hallo lieve Janneke.
Net terug van een inspannende cursusdag ben ik meteen weer helemaal opgepept van zo een superstory.
Ik hoef natuurlijk niet te schrijven dat ik supertrots ben op zo een dochter dus doe ik dat ook niet.
Ik geniet van je verhalen en ben dolgelukkig dat je het zo naar je zin hebt. Mijn collegacursisten vinden het geweldig dat je zo iets doet. Ik kon het toch niet laten even over mijn superkids op te scheppen. Terecht toch? inderdaad Janneke. Je staat zo weer voor onze neus. Ik wens je weer een goede tijd toe.
Bedank je nieuwe ouders dat ze goed op je passen.
Liefs en een paar dikke kussen.
Pappaaaaaaaaaa Huub. -
23 November 2010 - 18:27
Marieke:
Wauw! Weer een tof verhaal:D
Hartstikke leuk om te lezen.
Sweet potato's die zijn wel lekker als ik het me goed herinner. Hoe gaat het met je werk? Leverd het wat op?
dikke knuffel
Je nichtje -
23 November 2010 - 21:50
Kelly:
Janneke, meid wat zijn je verhalen toch altijd inspirerend om te lezen! Ik ben blij om te lezen dat je het nog steeds zo goed naar je zin hebt :). Geniet van de laatste paar weken en als je terug bent gaan we thee drinken in het koude R'dam!
Xx Kelly -
24 November 2010 - 08:26
Anouk:
heej zusje,
alweer zo'n mooi en lang verhaal. Wat leuk dat je elke keer weer zoveel nieuwe dingen te vertellen hebt. Ik ben heel benieuwd naar de foto's en verhalen als je thuis komt:P.
geniet nog van de laatste paar weken.
k hoop dat die tijd een beetje snel gaat hier.
dikke kus je zusje -
24 November 2010 - 12:05
Paul:
Weer een mooi, levendig geschreven en beeldend verhaal! Zo te lezen heb je het wel zeer naar je zin ondanks de warmte en het slakkentempo terplaatse. Straks wil je niet meer terug.
Groet, Paul -
26 November 2010 - 10:42
Anouk:
hallo allemaal,
Janneke heeft ons weer foto's gestuurd via hotmail. Ik heb deze 8 foto's bij de andere foto's op gmail gezet.
Om ze te bekijken kun je dus gaan naar: www.gmail.com
aanmelden doe je met
inlognaam: jannekeghana@gmail.com
wachtwoord: jannekehauser
als je bent aangemeld staat er boven aan het scherm meer. daar klik je op en dan klik je op foto's.
zo krijg je alle foto's te zien en dus ook de nieuwe die we hebben gekregen.
Veel kijkplezier allemaal.
Groetjes
Anouk -
26 November 2010 - 17:32
El Geurts:
tjonge tjonge Janneke,
Wat weer een lekker lang verhaal! Daar moet je je echt voor gaan zitten hoor! Ik denk dat als je eenmaal terug bent in Grubbenvorst, er nog heel vaak aan zult terugdenken. En dan weet je ook gelijk, hoe goed het hier is bij jouw pappie en mammie!
En weer heerlijk fricandel speciaal, frietjes enz.enz.
groetjes van El.
-
28 November 2010 - 11:12
Truus De Kievit:
Hallo sjattepoemel !
Wat een heerlijk enthousiast verslag.
Je hebt je roeping gemist, je had schrijfster moeten worden want zoals jij vertelt, zie je alles voor je gebeuren. Geweldig.
Een hele lieve groet en geniet nog maar van de warmte want hier is het echt koud.
'n dikke knoevel, Wout en Truus.-
en het ga je goed, de laatste weken. -
01 December 2010 - 12:16
Sanne:
Janneke, wat fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt in je nieuwe familie!! Ben blij dat je uiteindelijk naar je eigen gevoel hebt geluisterd, laat Namaawu maar lekker kletsen ;-) Moet een verademing zijn lekker weg te zijn uit Tamale & van the office :D Geniet nog maar lekker, want je tijd begint ook te vliegen! Hier sneeuwt het al, je kan je er niks bij voorstellen maar wat een ontzettende kou al voor de tijd van het jaar. Niet normaal, moest ik wel behoorlijk aan wennen hoor. Heb hier trouwens 1,5 week op de wc geleefd haha.. zo'n kramp elke keer na het eten. Was voor mn lichaam behoorlijk wennen. Geniet nog even lekker daar! X Sanne -
01 December 2010 - 16:52
Pascal:
Beste Janneke,
Mocht je voor de laatste dagen in Ghana,Accra accommodatie zoeken denk dan aan www.dutchiegoesghana.com schone kamer met badkamer zithoekje en ontbijt voor 30 cedi per nacht. vertel het door! gr Pascal en Rhoda -
01 December 2010 - 18:12
Dorien:
Hé Janneke
Heb gisteren bij jullie thuis de laatste foto,s van jou bekeken in Ghana.
Geweldig mooi.
Ik was helemaal ontroerd toen ik jouw zag met zo,n kleintje op je rug.
Ik zou bijna zeggen, breng me er eentje mee..HA HA.
Jouw reis zit er bijna op.
De onze gaat de volgende week beginnen. Als we terug zijn komen we op de asterstraat op de thee !!
Dikke kus van Dorien en Jac -
01 December 2010 - 20:17
Kim:
Hey Janneke,
Super leuk om te lezen wat jij daar allemaal mee maakt!
Ik ben wel benieuwd naar meer foto's, maar die kom ik dan wel bekijken in Gr'vorst als je er weer bent! Nog eventjes en jou avontuur zit er alweer op....
Geniet nog maar even lekker van het weertje daar, want hier wordt het bibberen!
Liefs Kim -
04 December 2010 - 13:59
Ria Kusters:
Hoi Janneke,
Ik moest deze week regelmatig aan je denken tijdens mijn werk met post bezorgen. Het is nu al behoorlijk winterweer bij ons. Woensdag was door de ijzige wind de gevoelstemperatuur overdag ongeveer -14 graden.In je laatste verhaal vertel je dat het bij jullie 37 graden in de schaduw is. Dat zijn twee grote uiterste. Ik hoop voor je als je over 26 dagen weer in ons kikkerlandje terug komt, dat het dan meevalt met het winterweer hier. Want anders is het temperatuursverschil voor jou wel heel erg groot.
Lieve groet, Ria -
05 December 2010 - 19:06
Gerti Clabbers:
Hoi Janneke, wat leuk om je verhalen te lezen. Geniet er nog maar van. En de rest horen we wel als je weer terug bent in ons kikkerlandje van je pap en mam. Groetjes Gerti -
10 Januari 2011 - 16:58
Bas:
Mambora Chicka.
He he je bent er weer.
Fijn.
Lekker bruin.
hahahahah
Tot snel.
Groetjes Bas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
