On the road
Door: jannekeghana
Blijf op de hoogte en volg Janneke
08 November 2010 | Ghana, Accra
Of ja ‘road’, het is meer on the ‘zandpaden’… Even een verhelderende toelichting: ik ben de laatste weken vooral heel veel op sjouw geweest en heb een stuk minder op mijn luie kont op kantoor gezeten. Nu zijn mijn negerbillen nog steeds lui, want ze zijn verplaatst van mijn plastic kantoorstoel naar de achteropzitjes van motoren, scooters en de stoelen van trotro’s en taxi’s. Waar zal ik beginnen? In ieder geval met het feit dat ik het gewoon echt heel druk heb gehad en nog steeds heb en daar geniet ik van! (Als je kijkt naar de hoeveelheid activiteiten zou dat in Nederland nog niks zijn, maar hier kost alles op de een of andere manier heel veel tijd.)
Een paar weekenden geleden zijn we met ongeveer 10 vrjiwilligers naar de watervallen in Kintampo geweest. Om 5:00 AM de bus gepakt, om voor de hitte daar te zijn. Helaas pindakaas viel de waterval een beetje tegen, maar de natuur eromheen was echt prachtig. Ik vergat even dat ik in Ghana was, want rondom Tamale is de natuur niet noemenswaardig. Dat was ons eerste echte tripje, even weg uit ons vertrouwde stadje hier.
Vorig weekend ben ik met Kelly naar Bolga gegaan, om daar 4 dagen te reizen. Geweldig! Het was echt een super weekend, waarin we heel veel hebben gezien en gedaan. We zijn vooral heel veel onderweg geweest met taxi’s en trotro’s (niet mijn favoriete vervoermiddel maar ca va), want reizen van bestemming naar bestemming kost hier vele vele uren.
De eerste 2 nachten hebben we in het mooiste guesthouse ooit geslapen, SWOPA in Sirigu (op internet zijn vast foto’s te vinden, want ik kan nog altijd geen foto’s uploaden). Alle hutten zijn beschilderd, het personeel was super vriendelijk en de omgeving was echt prachtig. Het is daar savannelandschap, dus de bomen zijn enorm dik en er is veel groen groen groen. We werden als een verliefd stelletje behandeld, super grappig haha. De eerste avond werd een klein tafeltje in het midden van de enorme compound gezet, waarin we mochten eten. Het kaarslicht ontbrak, maar we voelden ons net filmsterren. De tweede avond hadden ze hetzelfde schattige tafeltje op het dak van één van de huisjes gezet (daken worden hier als second floor gezien), ook weer super sfeervol en gezellig! We hebben even genoten van de luxe, alhoewel… Bij aankomst viel de electriciteit meteen uit (tja we zaten nog steeds in Ghana), maar gelukkig werd de generator aangezet zodat we toch onze fan aan konden zetten. Aan de telefoon hadden we gevraagd of er ook een douche aanwezig was: Ja hoor er is een douche! Bleek bij aankomst dat die douche er inderdaad was, alleen was het stromend water al een week afgesloten haha. Lekker Ghanees om dat aan de telefoon niet even te vermelden.
Vanuit Sirigu zijn we naar Paga geweest. Ik sta op de foto terwijl ik gillend en piepend de staart van een krokodil vast houd. Nu weet ik zeker dat ik krokodillen NIET leuk vind, maar vooral heel lelijk en vies! Vervolgens zijn we naar het voormalig slavenkamp geweest. Heel onwerkelijk om te bedenken dat er in die super mooie omgeving vroeger zo’n verschrikkelijke dingen zijn gebeurd! Uit de rotsen waren gaten gehouwen waarin het eten werd ‘geserveerd’ en de slaven letterlijk vochten om voedsel. Er werd voor ons gedrumd op grote rotsen die ieder een andere klank gaven, we zijn heel heldhaftig (en ik helemaal in mijn hum) op de rotsblokken geklommen die dienden als uitkijktoren (mijn jeugdherinneringen over de oude vertrouwde klimboom op de veiling kwamen weer even boven!). Nadat ik weer eens versierd werd door de gids kreeg ik uiteindelijk wel de stencil met alle info over het kamp gratis (ipv 1 cedi te betalen) mee naar huis, op voorwaarde dat ik hem de foto’s mailde die ik had gemaakt (dat zullen we nog wel even zien).
We zijn ook nog even bij de grens naar Burkina Faso geweest. Na wat geslijm bij de big boss mochten we dan een foto maken bij de poort, maar er vooral niet achter gaan staan, want daarvoor hadden we geen visum!
De laatste nacht hebben we in een guesthouse in Bolga zelf geslapen en zijn we de 2 dorpen Gowree en Karimenga gaan bezoeken. Ik ga namelijk nog voor 4 weken verhuizen naar één van de 2 dorpen. Ik heb besloten dat ik niet nog 2 keer wil verhuizen naar beide dorpen toe, want in 2 of 3 weken tijd kun je gewoon niet wennen in je gastgezin en in het dorp. Ik heb besloten naar Karimenga te gaan, dinsdag de 16e. De dag ervoor is mijn gastmoeder hier jarig, dus dan wilde ik wel graag nog in dit gezin zijn: ga lekker pannenkoeken bakken dan!
Buiten mijn tripjes ben ik heel Tamale en omstreken aan het doorcrossen. Deze week ben ik eindelijk bomen gaan schilderen achter Sognaayilli. Nu is de wandelroute die ik uit heb gezet gemarkeerd en wordt de kans dat toeristen verdwalen weer wat kleiner :P. Ik hoop dat het werkt, want zelf was ik ook alweer verdwaald. Wat een grap was dat zeg: ik was een streep op een boom aan het kalken toen Sanne heel nonchalant zei: “Hey dat is grappig, op de achterkant van de boom zit ook een witte streep”. Dus ik dacht: “Hey dat is ook toevallig, dan loopt er hier nog een wandelroute!”. WAS HET DEZELFDE BOOM DIE IK 10 MINUTEN DAARVOOR HAD GESCHILDERD hahahaha. En ik had niet eens in de gaten dat ik weer hetzelfde pad in was gelopen. Uiteindelijk is alles goed gekomen en hoop ik dat de regen de verf niet van de bomen veegt! Klein kans daarvoor trouwens want het regenseizoen is van de ene op de andere dag opgehouden. Het weer hier is net als in Nederland: niemand die er wat van snapt!
Ik ben ook met Joseph aan de promotour voor Meet Africa begonnen. D.w.z.: restaurants, hotels, guesthouses en andere plaatsen waar blanken komen langsgaan, een praatje maken en flyers verspreiden. Nu is Joseph al heel snel moe (Ghanees he), dus we werken in etappes waardoor ik heel wat uren achterop de scooter doorbreng.
En dan tot slot heeft Namawuu me achterop haar motor geslingerd om een fietsroute uit te zetten, dwars door dorpen en velden heen! Ook zij wist de weg niet altijd even goed: “I think we came from this way, wait let me see” en dan bleek natuurlijk dat we daar helemaal niet vandaan kwamen en weer rechtsomkeer moesten maken. Bovendien waren de paden zo barslecht, dat ik vaak te voet verder moest en zij haar motor door de modder en halve meter diepe gaten moesten baggeren. Haha wat heb ik gelachen zeg, geen gezicht natuurlijk: een blanke met pen en papier in de aanslag (om aantekeningen te maken: 1e boom links, achter de moskee rechts etc.) die wordt gevolgd door een op en top Ghanees geklede moslima op een motor die veel te groot voor haar is! Dwars door de dorpen heen crossen, ach ik kan t wel waarderen alleen moet ik er nog wel een fatsoenlijke fietsroute uit weten te slepen.
Ow en dan komt er ook nog eens bij kijken dat ik door Hajar meestal uit lunchen wordt gestuurd met nieuwe, pas aangekomen vrijwilligers. I take that as a part of my job, maar toen ik lachend vroeg of ze dan ook mijn lunch wilde financieren was het antwoord toch echt ‘nee’. Jammer, al kost een uitgebreide lunch (lees pizza of een broodje hamburger met friet en 2 drankjes) hier niet meer dan 10 cedi. En na zo’n lunch is dan letterlijk weer een halve werkdag voorbij, omdat je hier gerust 1,5 uur op je eten moet wachten.
Zaterdag ben ik met 9 vrijwilligers van een andere organisatie naar Sognaayilli geweest om de workshops te doen: cotton spinning, visiting the chief, kuli kuli making (pindaringen rollen), traditional baby washing, shrines bezoeken en tot slot naar de waarzegger. Vooral dat laatste was heel bijzonder en een beetje akelig, want alles wat hij zei was waar (en het ging echt over heel specifieke dingen die hij niet kon weten). Het feit dat ik 4 kinderen krijg, eerst 1 meisje en dan 3 jongens neem ik maar voor lief, want dat was toch eigenlijk niet mijn bedoeling. En het mooie was, dat als ik heel hard zou bidden, dat ik dan 2 meisjes en 2 jongens zou krijgen (want dat zou veel beter zijn natuurlijk :P).
Tot slot nog even wat grappige feitjes:
• Geld voor het bouwen van huizen is er niet, maar geld voor de bouw van een nieuwe moskee (waar er al letterlijk honderden van zijn hier), dat is er wel! “Those people are funny. It’s like religion is their life. They think that if they don’t believe in anything, they won’t stay alive. Ah, those people are funny”. Aldus Joseph.
• In Bolga kwam een moeder met haar kind op haar rug naar me toe: “you take my kid back home to your country eh!”. Ze meende het very serious, al moest ik wel even heel hard lachen toen ik haar later voor een winkeltje zag zitten en ze heel hard riep: “I’m here eh”, om nog even duidelijk te maken waar ik de baby op kon komen halen als het zover was.
• Trotro’s worden regelmatig door de politie aangehouden, maar dat is alleen om geld van ze af te troggelen. Hoezo corrupt!
• Je kunt hier letterlijk alles in de apotheek krijgen zonder doktersrecept (heel handig want dan hoef je niet eerst naar het ziekenhuis, want huisartsen bestaan hier niet). En als je dan medicatie krijgt, krijg je gewoon alleen een strip pillen in een zakje: geen verpakking, geen bijsluiter, niks! En de prijs die verschilt ook per uur en per medewerker! T is zelfs zo fraai dat een andere vrijwilliger momenteel met een infuus THUIS ligt, omdat een van haar Ghanese vrienden verpleegkundige is en gewoon met zijn zak vol infuusspullen haar thuis wel even kwam helpen! Er is dus geen arts, bloedprikken of ziekenhuis aan te pas gekomen :P.
• Er was politiecontrole in de stad om te controleren of iedereen op motoren wel een helm droeg. Dus toen Joseph naar huis ging om zijn helm te halen en ik vroeg waar die van mij dan was, zei hij: “No no, it’s only for drivers”. Huh?
• De chief bepaalt hoe de rivier of het meer heet dat aan zijn dorp ligt. Één en dezelfde rivier of meer heet dus op iedere plaats anders!
• Toen ik vroeg of er in Nescafé ook cafeïne zit, kreeg ik als antwoord: “Nescafe is next to cafe …”. Huh?
• Ashura mijn stalker is inmiddels terug naar de universiteit en dus niet meer in town om drie keer per dag langs te komen om mij ten huwelijk te vragen (uiters iritant, want die jongen was echt niet interessant). Toen ik mama Safura vroeg of zij het zou toestaan dat ik met hem zou trouwen (even checken of zij hem ook een idioot vond), zei ze: “Well, he also asked me to marry my daughter Theresa, but he doesn’t want to pay her schoolfees so I said no!”. Haha jammer de bammer voor hem.
Anke happy birthday! Opa en oma, omie, Wout en Truus bedankt voor de post! Loes tnx voor alle info uit Limboland! Iedereen die me mist, ik ben over de helft. Iedereen die me niet mist, ga dat ook vooral niet doen! En iedereen die ik vergeet te bedanken voor iets, feliciteren met iets of gewoon vergeten ben iets te melden of niet heb terug gemaild, bij deze!
Een dikke kus en tot…
Kpangmanga!
P.S. Mijn volgende bericht zal wel weer even duren, want in mijn nieuwe dorp is geen electricteit en ik ga maar één keer per week naar de stad omdat ik in het dorp zelf ga werken!)
P.S.S. Wie graag foto’s wil zien moet even langsgaan in Grubbenvorst bij pap en mam, want zij hebben wel foto’s die ik eerst in Word zet en daarna als document naar hun stuur. Dit uploaden duurt super lang en mislukt vaak, vandaar dat ik niet eerst alle emailadressen van iedereen in ga typen, want voordat dat is gebeurt ligt internet vaak alweer plat! Sorry pap en mam als er opeens hordes me
Een paar weekenden geleden zijn we met ongeveer 10 vrjiwilligers naar de watervallen in Kintampo geweest. Om 5:00 AM de bus gepakt, om voor de hitte daar te zijn. Helaas pindakaas viel de waterval een beetje tegen, maar de natuur eromheen was echt prachtig. Ik vergat even dat ik in Ghana was, want rondom Tamale is de natuur niet noemenswaardig. Dat was ons eerste echte tripje, even weg uit ons vertrouwde stadje hier.
Vorig weekend ben ik met Kelly naar Bolga gegaan, om daar 4 dagen te reizen. Geweldig! Het was echt een super weekend, waarin we heel veel hebben gezien en gedaan. We zijn vooral heel veel onderweg geweest met taxi’s en trotro’s (niet mijn favoriete vervoermiddel maar ca va), want reizen van bestemming naar bestemming kost hier vele vele uren.
De eerste 2 nachten hebben we in het mooiste guesthouse ooit geslapen, SWOPA in Sirigu (op internet zijn vast foto’s te vinden, want ik kan nog altijd geen foto’s uploaden). Alle hutten zijn beschilderd, het personeel was super vriendelijk en de omgeving was echt prachtig. Het is daar savannelandschap, dus de bomen zijn enorm dik en er is veel groen groen groen. We werden als een verliefd stelletje behandeld, super grappig haha. De eerste avond werd een klein tafeltje in het midden van de enorme compound gezet, waarin we mochten eten. Het kaarslicht ontbrak, maar we voelden ons net filmsterren. De tweede avond hadden ze hetzelfde schattige tafeltje op het dak van één van de huisjes gezet (daken worden hier als second floor gezien), ook weer super sfeervol en gezellig! We hebben even genoten van de luxe, alhoewel… Bij aankomst viel de electriciteit meteen uit (tja we zaten nog steeds in Ghana), maar gelukkig werd de generator aangezet zodat we toch onze fan aan konden zetten. Aan de telefoon hadden we gevraagd of er ook een douche aanwezig was: Ja hoor er is een douche! Bleek bij aankomst dat die douche er inderdaad was, alleen was het stromend water al een week afgesloten haha. Lekker Ghanees om dat aan de telefoon niet even te vermelden.
Vanuit Sirigu zijn we naar Paga geweest. Ik sta op de foto terwijl ik gillend en piepend de staart van een krokodil vast houd. Nu weet ik zeker dat ik krokodillen NIET leuk vind, maar vooral heel lelijk en vies! Vervolgens zijn we naar het voormalig slavenkamp geweest. Heel onwerkelijk om te bedenken dat er in die super mooie omgeving vroeger zo’n verschrikkelijke dingen zijn gebeurd! Uit de rotsen waren gaten gehouwen waarin het eten werd ‘geserveerd’ en de slaven letterlijk vochten om voedsel. Er werd voor ons gedrumd op grote rotsen die ieder een andere klank gaven, we zijn heel heldhaftig (en ik helemaal in mijn hum) op de rotsblokken geklommen die dienden als uitkijktoren (mijn jeugdherinneringen over de oude vertrouwde klimboom op de veiling kwamen weer even boven!). Nadat ik weer eens versierd werd door de gids kreeg ik uiteindelijk wel de stencil met alle info over het kamp gratis (ipv 1 cedi te betalen) mee naar huis, op voorwaarde dat ik hem de foto’s mailde die ik had gemaakt (dat zullen we nog wel even zien).
We zijn ook nog even bij de grens naar Burkina Faso geweest. Na wat geslijm bij de big boss mochten we dan een foto maken bij de poort, maar er vooral niet achter gaan staan, want daarvoor hadden we geen visum!
De laatste nacht hebben we in een guesthouse in Bolga zelf geslapen en zijn we de 2 dorpen Gowree en Karimenga gaan bezoeken. Ik ga namelijk nog voor 4 weken verhuizen naar één van de 2 dorpen. Ik heb besloten dat ik niet nog 2 keer wil verhuizen naar beide dorpen toe, want in 2 of 3 weken tijd kun je gewoon niet wennen in je gastgezin en in het dorp. Ik heb besloten naar Karimenga te gaan, dinsdag de 16e. De dag ervoor is mijn gastmoeder hier jarig, dus dan wilde ik wel graag nog in dit gezin zijn: ga lekker pannenkoeken bakken dan!
Buiten mijn tripjes ben ik heel Tamale en omstreken aan het doorcrossen. Deze week ben ik eindelijk bomen gaan schilderen achter Sognaayilli. Nu is de wandelroute die ik uit heb gezet gemarkeerd en wordt de kans dat toeristen verdwalen weer wat kleiner :P. Ik hoop dat het werkt, want zelf was ik ook alweer verdwaald. Wat een grap was dat zeg: ik was een streep op een boom aan het kalken toen Sanne heel nonchalant zei: “Hey dat is grappig, op de achterkant van de boom zit ook een witte streep”. Dus ik dacht: “Hey dat is ook toevallig, dan loopt er hier nog een wandelroute!”. WAS HET DEZELFDE BOOM DIE IK 10 MINUTEN DAARVOOR HAD GESCHILDERD hahahaha. En ik had niet eens in de gaten dat ik weer hetzelfde pad in was gelopen. Uiteindelijk is alles goed gekomen en hoop ik dat de regen de verf niet van de bomen veegt! Klein kans daarvoor trouwens want het regenseizoen is van de ene op de andere dag opgehouden. Het weer hier is net als in Nederland: niemand die er wat van snapt!
Ik ben ook met Joseph aan de promotour voor Meet Africa begonnen. D.w.z.: restaurants, hotels, guesthouses en andere plaatsen waar blanken komen langsgaan, een praatje maken en flyers verspreiden. Nu is Joseph al heel snel moe (Ghanees he), dus we werken in etappes waardoor ik heel wat uren achterop de scooter doorbreng.
En dan tot slot heeft Namawuu me achterop haar motor geslingerd om een fietsroute uit te zetten, dwars door dorpen en velden heen! Ook zij wist de weg niet altijd even goed: “I think we came from this way, wait let me see” en dan bleek natuurlijk dat we daar helemaal niet vandaan kwamen en weer rechtsomkeer moesten maken. Bovendien waren de paden zo barslecht, dat ik vaak te voet verder moest en zij haar motor door de modder en halve meter diepe gaten moesten baggeren. Haha wat heb ik gelachen zeg, geen gezicht natuurlijk: een blanke met pen en papier in de aanslag (om aantekeningen te maken: 1e boom links, achter de moskee rechts etc.) die wordt gevolgd door een op en top Ghanees geklede moslima op een motor die veel te groot voor haar is! Dwars door de dorpen heen crossen, ach ik kan t wel waarderen alleen moet ik er nog wel een fatsoenlijke fietsroute uit weten te slepen.
Ow en dan komt er ook nog eens bij kijken dat ik door Hajar meestal uit lunchen wordt gestuurd met nieuwe, pas aangekomen vrijwilligers. I take that as a part of my job, maar toen ik lachend vroeg of ze dan ook mijn lunch wilde financieren was het antwoord toch echt ‘nee’. Jammer, al kost een uitgebreide lunch (lees pizza of een broodje hamburger met friet en 2 drankjes) hier niet meer dan 10 cedi. En na zo’n lunch is dan letterlijk weer een halve werkdag voorbij, omdat je hier gerust 1,5 uur op je eten moet wachten.
Zaterdag ben ik met 9 vrijwilligers van een andere organisatie naar Sognaayilli geweest om de workshops te doen: cotton spinning, visiting the chief, kuli kuli making (pindaringen rollen), traditional baby washing, shrines bezoeken en tot slot naar de waarzegger. Vooral dat laatste was heel bijzonder en een beetje akelig, want alles wat hij zei was waar (en het ging echt over heel specifieke dingen die hij niet kon weten). Het feit dat ik 4 kinderen krijg, eerst 1 meisje en dan 3 jongens neem ik maar voor lief, want dat was toch eigenlijk niet mijn bedoeling. En het mooie was, dat als ik heel hard zou bidden, dat ik dan 2 meisjes en 2 jongens zou krijgen (want dat zou veel beter zijn natuurlijk :P).
Tot slot nog even wat grappige feitjes:
• Geld voor het bouwen van huizen is er niet, maar geld voor de bouw van een nieuwe moskee (waar er al letterlijk honderden van zijn hier), dat is er wel! “Those people are funny. It’s like religion is their life. They think that if they don’t believe in anything, they won’t stay alive. Ah, those people are funny”. Aldus Joseph.
• In Bolga kwam een moeder met haar kind op haar rug naar me toe: “you take my kid back home to your country eh!”. Ze meende het very serious, al moest ik wel even heel hard lachen toen ik haar later voor een winkeltje zag zitten en ze heel hard riep: “I’m here eh”, om nog even duidelijk te maken waar ik de baby op kon komen halen als het zover was.
• Trotro’s worden regelmatig door de politie aangehouden, maar dat is alleen om geld van ze af te troggelen. Hoezo corrupt!
• Je kunt hier letterlijk alles in de apotheek krijgen zonder doktersrecept (heel handig want dan hoef je niet eerst naar het ziekenhuis, want huisartsen bestaan hier niet). En als je dan medicatie krijgt, krijg je gewoon alleen een strip pillen in een zakje: geen verpakking, geen bijsluiter, niks! En de prijs die verschilt ook per uur en per medewerker! T is zelfs zo fraai dat een andere vrijwilliger momenteel met een infuus THUIS ligt, omdat een van haar Ghanese vrienden verpleegkundige is en gewoon met zijn zak vol infuusspullen haar thuis wel even kwam helpen! Er is dus geen arts, bloedprikken of ziekenhuis aan te pas gekomen :P.
• Er was politiecontrole in de stad om te controleren of iedereen op motoren wel een helm droeg. Dus toen Joseph naar huis ging om zijn helm te halen en ik vroeg waar die van mij dan was, zei hij: “No no, it’s only for drivers”. Huh?
• De chief bepaalt hoe de rivier of het meer heet dat aan zijn dorp ligt. Één en dezelfde rivier of meer heet dus op iedere plaats anders!
• Toen ik vroeg of er in Nescafé ook cafeïne zit, kreeg ik als antwoord: “Nescafe is next to cafe …”. Huh?
• Ashura mijn stalker is inmiddels terug naar de universiteit en dus niet meer in town om drie keer per dag langs te komen om mij ten huwelijk te vragen (uiters iritant, want die jongen was echt niet interessant). Toen ik mama Safura vroeg of zij het zou toestaan dat ik met hem zou trouwen (even checken of zij hem ook een idioot vond), zei ze: “Well, he also asked me to marry my daughter Theresa, but he doesn’t want to pay her schoolfees so I said no!”. Haha jammer de bammer voor hem.
Anke happy birthday! Opa en oma, omie, Wout en Truus bedankt voor de post! Loes tnx voor alle info uit Limboland! Iedereen die me mist, ik ben over de helft. Iedereen die me niet mist, ga dat ook vooral niet doen! En iedereen die ik vergeet te bedanken voor iets, feliciteren met iets of gewoon vergeten ben iets te melden of niet heb terug gemaild, bij deze!
Een dikke kus en tot…
Kpangmanga!
P.S. Mijn volgende bericht zal wel weer even duren, want in mijn nieuwe dorp is geen electricteit en ik ga maar één keer per week naar de stad omdat ik in het dorp zelf ga werken!)
P.S.S. Wie graag foto’s wil zien moet even langsgaan in Grubbenvorst bij pap en mam, want zij hebben wel foto’s die ik eerst in Word zet en daarna als document naar hun stuur. Dit uploaden duurt super lang en mislukt vaak, vandaar dat ik niet eerst alle emailadressen van iedereen in ga typen, want voordat dat is gebeurt ligt internet vaak alweer plat! Sorry pap en mam als er opeens hordes me
-
08 November 2010 - 11:28
Loes:
Wauw wat weer een leuk en lang berichtje, ik ben weer helemaal op de hoogte! alvast heel veel plezier en suc6 met verhuizen, gaat natuurli8jk wel weer even spannend worden.
De tijd gaat wel erg snel he? volgende maand kom je al weer naar huis.. :D goed voor mij want langer kin ik dich neet misse.. :(.
Super veel plezier de laatste maandjes en ik hou je op de hoogte!
Naar die foto's ben ik wel erg benieuwd! Ik sta binnekort in die rij denk ik .. :D
tot snel weer
xxxxxxxxxx -
08 November 2010 - 11:32
Ron:
En hier is het koud! -
08 November 2010 - 13:10
Valerie Wouters:
Ow Janneke wat een ervaringen doe jij daar op zeg! bijna getrouwd met Ashura, thuiskomst met kind... Ik kijk er erg naar uit je weer te zien als je terug bent. Wanneer is dat eigenlijk?
Je bent hopelijk wel erg trots op jezelf?! Ik iig wel op jou! Wauw!
Dikke kus! -
08 November 2010 - 13:20
Roel:
Mooi verhaal weer!
Ik begrijp alleen niet wat 'pindaringen rollen' inhoud :p
Nice btw dat je een krokodil hebt vast gehouden.
X Roel -
08 November 2010 - 13:38
Hiep Hauser:
Ha Janneke.
Ik ben vandaag niet de eerste zie ik.
Maar dat zal wel komen omdat ik lekker geniet van 2 weken vakantie.
Ik ben weer helemaal onder de indruk van de schrijftalenten van mijn dochter.
Super.
Ik geniet er van. Succes en een paar dikke kussen en een spoezer van mijn Neef William uit Nieuw Zeeland.
Papaaaa -
08 November 2010 - 14:31
Stefanie:
Te gek weer, what a very long story!! We zaten te wachten op een nieuw verhaal.Meisje, ik ben weer apetrots op zo'n dochter! Je doet het toch maar allemaal in je uppie. Heel veel sterkte en succes de volgende week in Karimenga! Weer spannend een nieuwe start en een nieuw gezin.
Ik zal aan je denken.
Lekker voor ons, je bent over de helft!! Heel veel liefs , een dikke knuffel van mamsie -
08 November 2010 - 15:34
Anouk:
so sister, what a story:). Hij is erg lang dit keer. Bedankt voor het berichtje via de mail met de foto's. Ik heb een voorstel voor die foto's als dat teminste lukt maar dat sms ik nog wel.
Wat grappig dat je met schilderen van de bomen op hetzelde pad terecht kwam:P.
Wat fijn voor je dat je weer even het luxere leventje hebt gehad. Voor even is dat dan toch wel weer lekker.
xx your little sister -
08 November 2010 - 15:36
Carolien:
Hey Janus!
Wat ben ik blij als je weer thuis bent! Dan moeten we jou natuurlijk weer helemaal inburgeren hier in het IJSkoude Nederland. Bah bah :(
Yf, Loes en ik zijn je date met ons natuurlijk niet vergeten, so BE PREPARED!
Xxxxxxx
Caro -
08 November 2010 - 17:07
Amarinsk:
Leuk hoor zo'n verhaal. Als je die van mij wilt lezen moet je even naar amarinsk.web-log.nl gaan :)
Veel plezier nog daar! -
08 November 2010 - 18:55
El Geurts:
wat alweer een geweldige verhalen Janneke!!
en nu nog een keertje verhuizen en dan ben je alweer bijna terug. Wat gaat de tijd toch supersnel.(of vindt jij van niet???)
nog heel veel plezier daarachter,
gr. EL Geurts -
08 November 2010 - 19:05
Anouk:
Hallo allemaal,
Ik heb met pap geregeld dat iedereen vanaf nu alle foto's kan zien. Janneke stuurd als ze foto's heeft deze naar mij en ik zet die dan op de onderstaande site.
Als je naar www.gmail.com gaat moet je je inloggen met jannekeghana@gmail.com
het wachtwoord is jannekehauser
Als je bent aangemeld ga je naar meer. dit staat bovenaan de pagina en dan klik je op foto's. Zo kun je vanaf nu alle foto's bekijken.
Veel kijkplezier.
Groetjes Anouk. -
08 November 2010 - 20:51
El Geurts:
bedankt voor de tip Anouk, ik heb de foto's net allemaal bewonderd!!!
gr. EL. -
08 November 2010 - 20:59
Lisanne:
Hai lieve Jan,
Wat een super story weer! Leuk dat je lekker druk bent, als het goed is vliegt de tijd dan;). Zo langzamerhand ontwikkel je ook wel een speurneus met al die routes uit zetten. Ik wens je nog veel plezier en succes! Hopelijk beleef je ook zo'n goede tijd in het nieuwe dorp.
Tot mails!
xx Lisanne -
09 November 2010 - 07:01
Bas:
Hoi zus.
Wooo begint het weer .
Kan nu weer veel lezen.
Wat een verhaal.
Echt leuk.
Raar he .
geld om huizen te bouwen hebben ze niet maar voor moskoo wel.
raar heel raar.
Maar nu ka ik weer zeggen tot over een paar weekjes.
Kusjes Bas
-
09 November 2010 - 07:06
Petra Sliepenbeek:
Van roel hoorde ik dat je weer een verslag hebt geschreven. Gauw voor het werk je verhaal lezen. Wat kun jij leuk vertellen. Goed om te lezen dat je werk hebt, en dat je nog een keer verhuisd lijkt me ook interessant voor je. Het ga je goed!! tot ziens -
09 November 2010 - 16:44
Miesj:
Heej chicka,
Het heeft een tijdje geduurd maar dan krijg je me toch een bericht, jemig wat heb jij allemaal meegemaakt in een maand tijd! Super vet dat je 4 daagjes bent gaan reizen ben erg benieuwd naar de foto's, dus die ga ik zo eens even bekijken!
Er is een lange mail naar jou in de maak dus dan weet je dat alvast! Nog heel veel plezier en succes met verhuizen! Tot over 51 dagen :D:D:D
xxxxxxxxxxxxx -
10 November 2010 - 19:20
Marigon:
Hoi Janneke
Wat weer een super verhaal en wat maak je veel mee. Heel veel succes in je nieuwe gezin en dat het daar goed mag gaan. Je bent een kanjer.
Lieve groetjes, Marigon -
10 November 2010 - 19:54
Hannie:
Ha lieve Janneke,
Wat een verhaal heb je weer geschreven, prachtig!
Je kunt er straks wel een boek van maken denk ik, waar veel mensen uren lees plezier van hebben.
Meiske, het ga je goed en heb nog een geweldige tijd bij je nieuwe gezin.
'n dikke knoevel,
hoie wah
-
11 November 2010 - 07:44
Karlijn:
Ey Cous, je raakt ingeburgerd. Journey of your life!! (Well, so far...) God bless you dear!! LOVE! -
16 November 2010 - 20:11
Bas:
Hoi Zus.
ookal ben je verweg.
Ik wil melde dan het bijna tijt is oom naar holland te komen.
jajajajaja
Kan niet wachten.eidelijk.
Groetjes Bas -
16 November 2010 - 22:13
Edinger:
Nog steeds leuk om je lange verhalen te lezen :) Wellicht dat ik stiekem ook een soort reisje ga maken in het buitenland -
19 November 2010 - 17:30
Wim EnMarij Coopmans:
Geweldig wat een belevenis.
vol trots vertelden je ouders over je verblijf in Ghana.
Vol trots maar tegelijk weer erg blij dat je over zes weken weer thuis bent.
De tijd vliegt hier dus spoedig ben je weer in Grubbenvorst.
Nog een hele fijne tijd aldaar gewenst .
En deze belevenis neemt niemand je meer af.
-
22 November 2010 - 20:40
Bas:
JANNEKE IK MIS JE.
En je bent een topper.
Tot snel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
