Het einde ... het begin ...
Door: jannekeghana
Blijf op de hoogte en volg Janneke
01 Januari 2011 | Nederland, Grubbenvorst
Het begin van het einde van mijn avontuur, het begin van een nieuw jaar, het begin van …
Heel definitief, maar mijn avontuur is voor jullie ogen nu ten einde. Degene die me vaak zien zullen wel merken dat ik hier en daar veranderd ben, al is dat alleen nog te zien aan mijn bruine huidskleurtje :p.
Ik heb beloofd om nog “even” te beschrijven hoe mijn laatste weken in Ghana zijn verlopen en dat doe ik dan ook graag. Ik heb nog een heleboel meegemaakt en beleefd, dus ik zal proberen mijn slotverslag kort te houden :)!
De laatste twee weken in mijn gezin waren veelbewogen: ik heb mijn werkzaamheden in het Green House afgerond en overgedragen aan Ibrahim en een nieuwe receptioniste. Ook heb ik de eerste paal voor de dorpsbibliotheek in de grond gezet en heb ik me nog nuttig kunnen maken met schilderen, hutten verhogen met modder en bomen sjouwen. Mooi om ook echt resultaat te zien na mijn “harde” werken! Ik heb nog genoten van het dorpsleven, het buiten leven, het douchen onder de sterrenhemel en de lieve gezichtjes van al mijn nieuwe brothers en sisters!
Halverwege ergens was er het “firefestival”, een feest om de boze geesten en ziektes weg te jagen en dus voor een gezond nieuw jaar te zorgen. Na een enorm kanonschot van de chief werd het feest ingeluid en ging iedereen met vlammende rietstengels als een idioot rondjes rennen, elkaar met dat vuur om het hoofd slaan en gewoon helemaal maf doen (het had iets weg van Sint Maarten maar dan zonder brandvoorschriften, oplettende ouders (want die deden net zo hard mee) en brave kindjes die voorzichtig zijn met vuur). Ik was geloof ik de enige die het gevaarlijk vond, dus iedereen vond t fantastisch dat ik veilig op afstand stond te piepen… Op het einde rende iedereen met het vuur naar één kant van het dorp, om alle narigheid symbolisch bij het volgende dorp te dumpen. Op mijn vraag wat er dan gebeurt als het volgende dorp niet mee doet, werd geantwoord dat dat dorp dan gewoon alle ziektes krijgt het komende jaar! En ik maar denken dat Ghana sociaal was…
Ik had de mazzel om het firefestival twee keer mee te maken, één keer in mijn eigen dorp en één keer in Bongo. Daar woonden een aantal andere vrijwilligers en dat was het grootste firefestival van heel noord Ghana. Heel officieel allemaal met groepen dansers uit het hele land, een zeeer belangrijke chief, cameraploegen en bouwlampen Vreemd maar spectaculair!
Als afscheid had ik nog wat kadootjes voor mijn gezin gekocht (etenswaren, een bal, cassettebandjes en parfum) en heb ik wat kleren en mijn douche-emmer achtergelaten. Ook heb ik een stapeltje boeken gekocht en aan Ibrahim gedoneerd, voor de bibliotheek! Als christmas distribution heb ik nog een berg ballonnen uitgedeeld, dus al met al was iedereen tevreden. Ik krijg van mijn gezin nog een mooi geweven traditioneel gewaad (het was nog niet klaar dus de huidige vrijwilliger neemt het mee naar Nl) en ik heb van een andere familie nog een kip kado gekregen! Een hele eer, maar ik heb ‘m toch maar daar gelaten want ik zag het niet zitten om hem levend in de tro tro mee te nemen. Achteraf bleek natuurlijk dat dat helemaal niet zo gek was geweest, want toen ik de tro tro instapte zat er naast mij een man met een levende kip in een plastic zakje! Een groter Ghana gevoel kun je op zo’n moment niet hebben volgens mij….
Het afscheid nemen van het dorp viel toch wel even zwaar, vooral toen ik besefte dat ik mijn lieve zusje Abi waarschijnlijk nooit meer zal zien. We hadden een hele speciale band, erg bijzonder want ze was pas 3 (of 4) jaar en we verstonden helemaal niks van elkaar. Maar lichaamstaal, een knuffel en een aai over haar bol zeiden genoeg.
Ik ben nog twee nachten gaan slapen in mijn oude gezin in Tamale, om iedereen op kantoor en in mijn allereerste dorp nog gedag te zeggen. Heel leuk om weer iedereen te zien en nog even met de overgebleven vrijwilligers een lekker broodje hamburger te eten in ons favoriete restaurantje. Dinsdagavond ben ik op de nachtbus naar Accra (hoofdstad) gestapt en na een erg vlotte reis en overstap in Accra, was ik op woensdagmorgen al om 9 uur in Cape Coast. Daar was mijn reismaatjesfamilie al aangekomen in het beach resort en ik was net op tijd om aan te schuiven bij het ontbijt: omelet, koffie, brood, verse jus en dat alles aan het strand! Wat een luxe, maar ook wat een enorme tegenstelling met het noorden. Dit was absoluut niet meer mijn Ghana! Geen droge lucht meer maar vochtige zeelucht, geen hutten maar huizen van steen, geen bedelaars, geen ezelskarren, veel rastafiguren, kinderen die allemaal naar school gaan en overvloed aan eten. Ongelofelijk, mijn leven in het noorden was meteen weg uit mijn hoofd.
Ik heb vijf dagen met Christie (vrijwilliger), haar man Ton en haar dochter Sanne in het beach resort gezeten, heerlijk! We zaten met onze hut 10 meter van het strand af, 10 meter van de cocktailbar en 100 meter van het slavenfort. We hebben twee slavenforten bezocht (afschuwelijke verhalen in een hele mooie omgeving), we hebben rondgebanjerd in het dorpje, zijn elke dag gaan uit eten, hebben elke dag een cocktail gedronken, hebben genoten van elk moment en we zijn naar Kakum National Park geweest. Dat laatste was echt heel tof! Op 40 meter hoogte liepen we over hele lange touwbruggen tussen de toppen van het tropisch regenwoud! Zoiets had ik nog nooit meegemaakt, wauw! Natuurlijk moesten we bij al onze tripjes wel even door de overige toeristen heen kijken, maar ach dat hoorde ook wel weer bij het vieren van vakantie. Met de kerstdagen zaten we op het strand onder een palmboom een kokosnoot te drinken en te eten, heb ik nog geprobeerd om in een palmboom te klimmen (hoger dan een meter kwam ik helaas niet) en zat ik te genieten van een heerlijke pizza en gefrituurd ijs… Het enige kerstgevoel dat ik had werd veroorzaakt door onze enorm schattige barman die een kerstmuts met flikkerende lampjes op had. Omdat Sanne en ik ‘m allebei wel mee wilden nemen naar Nederland hebben we ‘m toch maar daar gelaten om ruzie te voorkomen :p haha.
Uiteindelijk ben ik dus op maandagavond terug gevlogen samen met mijn reismaatjes, omdat ik geen zin meer had om twee dagen in de hoofdstad mijn tijd letterlijk uit te zitten. Eigenlijk was mijn ticket niet om te boeken, tenzij ik een doktersverklaring had dat ik perse die dag moest vliegen! En dat heb ik even geregeld bij de dokter op het vliegveld (dikke moe in een Afrikaanse jurk), omdat ik die dag helemaal geen stem meer had (rotairco’s!). Drie uur voordat ik vloog heb ik dus maar even het thuisfront ingelicht dat ik 9 uur later op Schiphol zou zijn! Surprise! In het vliegtuig heb ik genoten van een lekker glaasje Baileys, waar ik me sinds de heenreis al op had verheugd haha.
Inmiddels ben ik alweer vijf dagen thuis en het voelt net of ik niet weg ben geweest. Alles is weer “normaal”: ik geniet weer van het thuis zijn bij pap, mam, Bas en Anouk, mijn warme douche, de geur van de sneeuw, de kerstboom, het lekkere eten (mijn darmen zijn gelukkig ook weer tevreden na een zak chocolade pepernoten!). Inmiddels heb ik heel veel “thuissen”, maar in Grubbenvorst ligt toch de basis! Ik heb wel moeite met de kou (ben meteen een dikke trui gaan kopen) en met de gesprekken die hier werkelijk helemaal nergens over gaan (wat kan mij het nu schelen of iemands haar niet goed zit!). Ook dat zal wel weer over gaan, maar ik merk wel dat ik een aantal hele mooie levenslessen heb meegekregen!
En dan toch echt de afsluiter van een veelbewogen tijd, vol mooie en minder mooie momenten, heel veel nieuwe familie en vrienden, levenslessen en wijsheid en een speciale stage (want daar begon het allemaal mee). Allemaal bedankt voor jullie super lieve en leuke berichtjes, jullie mailtjes, Sinterklaasgedichten, kadootjes, brieven en kaarten, telefoontjes, smsjes of gewoon even een momentje waaraan jullie aan mij gedacht hebben! Wie meer verhalen wil horen en foto’s wil zien, laat maar even weten (ik gebruik mijn Nederlandse nummer weer gewoon). Tot …
Heel veel liefs, Janneke!
Heel definitief, maar mijn avontuur is voor jullie ogen nu ten einde. Degene die me vaak zien zullen wel merken dat ik hier en daar veranderd ben, al is dat alleen nog te zien aan mijn bruine huidskleurtje :p.
Ik heb beloofd om nog “even” te beschrijven hoe mijn laatste weken in Ghana zijn verlopen en dat doe ik dan ook graag. Ik heb nog een heleboel meegemaakt en beleefd, dus ik zal proberen mijn slotverslag kort te houden :)!
De laatste twee weken in mijn gezin waren veelbewogen: ik heb mijn werkzaamheden in het Green House afgerond en overgedragen aan Ibrahim en een nieuwe receptioniste. Ook heb ik de eerste paal voor de dorpsbibliotheek in de grond gezet en heb ik me nog nuttig kunnen maken met schilderen, hutten verhogen met modder en bomen sjouwen. Mooi om ook echt resultaat te zien na mijn “harde” werken! Ik heb nog genoten van het dorpsleven, het buiten leven, het douchen onder de sterrenhemel en de lieve gezichtjes van al mijn nieuwe brothers en sisters!
Halverwege ergens was er het “firefestival”, een feest om de boze geesten en ziektes weg te jagen en dus voor een gezond nieuw jaar te zorgen. Na een enorm kanonschot van de chief werd het feest ingeluid en ging iedereen met vlammende rietstengels als een idioot rondjes rennen, elkaar met dat vuur om het hoofd slaan en gewoon helemaal maf doen (het had iets weg van Sint Maarten maar dan zonder brandvoorschriften, oplettende ouders (want die deden net zo hard mee) en brave kindjes die voorzichtig zijn met vuur). Ik was geloof ik de enige die het gevaarlijk vond, dus iedereen vond t fantastisch dat ik veilig op afstand stond te piepen… Op het einde rende iedereen met het vuur naar één kant van het dorp, om alle narigheid symbolisch bij het volgende dorp te dumpen. Op mijn vraag wat er dan gebeurt als het volgende dorp niet mee doet, werd geantwoord dat dat dorp dan gewoon alle ziektes krijgt het komende jaar! En ik maar denken dat Ghana sociaal was…
Ik had de mazzel om het firefestival twee keer mee te maken, één keer in mijn eigen dorp en één keer in Bongo. Daar woonden een aantal andere vrijwilligers en dat was het grootste firefestival van heel noord Ghana. Heel officieel allemaal met groepen dansers uit het hele land, een zeeer belangrijke chief, cameraploegen en bouwlampen Vreemd maar spectaculair!
Als afscheid had ik nog wat kadootjes voor mijn gezin gekocht (etenswaren, een bal, cassettebandjes en parfum) en heb ik wat kleren en mijn douche-emmer achtergelaten. Ook heb ik een stapeltje boeken gekocht en aan Ibrahim gedoneerd, voor de bibliotheek! Als christmas distribution heb ik nog een berg ballonnen uitgedeeld, dus al met al was iedereen tevreden. Ik krijg van mijn gezin nog een mooi geweven traditioneel gewaad (het was nog niet klaar dus de huidige vrijwilliger neemt het mee naar Nl) en ik heb van een andere familie nog een kip kado gekregen! Een hele eer, maar ik heb ‘m toch maar daar gelaten want ik zag het niet zitten om hem levend in de tro tro mee te nemen. Achteraf bleek natuurlijk dat dat helemaal niet zo gek was geweest, want toen ik de tro tro instapte zat er naast mij een man met een levende kip in een plastic zakje! Een groter Ghana gevoel kun je op zo’n moment niet hebben volgens mij….
Het afscheid nemen van het dorp viel toch wel even zwaar, vooral toen ik besefte dat ik mijn lieve zusje Abi waarschijnlijk nooit meer zal zien. We hadden een hele speciale band, erg bijzonder want ze was pas 3 (of 4) jaar en we verstonden helemaal niks van elkaar. Maar lichaamstaal, een knuffel en een aai over haar bol zeiden genoeg.
Ik ben nog twee nachten gaan slapen in mijn oude gezin in Tamale, om iedereen op kantoor en in mijn allereerste dorp nog gedag te zeggen. Heel leuk om weer iedereen te zien en nog even met de overgebleven vrijwilligers een lekker broodje hamburger te eten in ons favoriete restaurantje. Dinsdagavond ben ik op de nachtbus naar Accra (hoofdstad) gestapt en na een erg vlotte reis en overstap in Accra, was ik op woensdagmorgen al om 9 uur in Cape Coast. Daar was mijn reismaatjesfamilie al aangekomen in het beach resort en ik was net op tijd om aan te schuiven bij het ontbijt: omelet, koffie, brood, verse jus en dat alles aan het strand! Wat een luxe, maar ook wat een enorme tegenstelling met het noorden. Dit was absoluut niet meer mijn Ghana! Geen droge lucht meer maar vochtige zeelucht, geen hutten maar huizen van steen, geen bedelaars, geen ezelskarren, veel rastafiguren, kinderen die allemaal naar school gaan en overvloed aan eten. Ongelofelijk, mijn leven in het noorden was meteen weg uit mijn hoofd.
Ik heb vijf dagen met Christie (vrijwilliger), haar man Ton en haar dochter Sanne in het beach resort gezeten, heerlijk! We zaten met onze hut 10 meter van het strand af, 10 meter van de cocktailbar en 100 meter van het slavenfort. We hebben twee slavenforten bezocht (afschuwelijke verhalen in een hele mooie omgeving), we hebben rondgebanjerd in het dorpje, zijn elke dag gaan uit eten, hebben elke dag een cocktail gedronken, hebben genoten van elk moment en we zijn naar Kakum National Park geweest. Dat laatste was echt heel tof! Op 40 meter hoogte liepen we over hele lange touwbruggen tussen de toppen van het tropisch regenwoud! Zoiets had ik nog nooit meegemaakt, wauw! Natuurlijk moesten we bij al onze tripjes wel even door de overige toeristen heen kijken, maar ach dat hoorde ook wel weer bij het vieren van vakantie. Met de kerstdagen zaten we op het strand onder een palmboom een kokosnoot te drinken en te eten, heb ik nog geprobeerd om in een palmboom te klimmen (hoger dan een meter kwam ik helaas niet) en zat ik te genieten van een heerlijke pizza en gefrituurd ijs… Het enige kerstgevoel dat ik had werd veroorzaakt door onze enorm schattige barman die een kerstmuts met flikkerende lampjes op had. Omdat Sanne en ik ‘m allebei wel mee wilden nemen naar Nederland hebben we ‘m toch maar daar gelaten om ruzie te voorkomen :p haha.
Uiteindelijk ben ik dus op maandagavond terug gevlogen samen met mijn reismaatjes, omdat ik geen zin meer had om twee dagen in de hoofdstad mijn tijd letterlijk uit te zitten. Eigenlijk was mijn ticket niet om te boeken, tenzij ik een doktersverklaring had dat ik perse die dag moest vliegen! En dat heb ik even geregeld bij de dokter op het vliegveld (dikke moe in een Afrikaanse jurk), omdat ik die dag helemaal geen stem meer had (rotairco’s!). Drie uur voordat ik vloog heb ik dus maar even het thuisfront ingelicht dat ik 9 uur later op Schiphol zou zijn! Surprise! In het vliegtuig heb ik genoten van een lekker glaasje Baileys, waar ik me sinds de heenreis al op had verheugd haha.
Inmiddels ben ik alweer vijf dagen thuis en het voelt net of ik niet weg ben geweest. Alles is weer “normaal”: ik geniet weer van het thuis zijn bij pap, mam, Bas en Anouk, mijn warme douche, de geur van de sneeuw, de kerstboom, het lekkere eten (mijn darmen zijn gelukkig ook weer tevreden na een zak chocolade pepernoten!). Inmiddels heb ik heel veel “thuissen”, maar in Grubbenvorst ligt toch de basis! Ik heb wel moeite met de kou (ben meteen een dikke trui gaan kopen) en met de gesprekken die hier werkelijk helemaal nergens over gaan (wat kan mij het nu schelen of iemands haar niet goed zit!). Ook dat zal wel weer over gaan, maar ik merk wel dat ik een aantal hele mooie levenslessen heb meegekregen!
En dan toch echt de afsluiter van een veelbewogen tijd, vol mooie en minder mooie momenten, heel veel nieuwe familie en vrienden, levenslessen en wijsheid en een speciale stage (want daar begon het allemaal mee). Allemaal bedankt voor jullie super lieve en leuke berichtjes, jullie mailtjes, Sinterklaasgedichten, kadootjes, brieven en kaarten, telefoontjes, smsjes of gewoon even een momentje waaraan jullie aan mij gedacht hebben! Wie meer verhalen wil horen en foto’s wil zien, laat maar even weten (ik gebruik mijn Nederlandse nummer weer gewoon). Tot …
Heel veel liefs, Janneke!
-
01 Januari 2011 - 23:22
Huub Hauser:
He Janneke.
Ook al is het laat en net terug van het werk ben ik toch de 1ste die je even gedag zegt.
Je bent inderdaad weer terug in dit Nederlandse wereldje. Met alle gesprekken met of zonder inhoud.
Soms lees ik je gedachten en voel wat jij voelt.
Terugkijkend naar een rugzak vol ervaringen.
Vooruitkijkend naar wat de toekomst je verder te bieden heeft. Beter gezegd hoe jij je rode draad hebt uitgestippeld. Zelfverzekerd zoals je bent, weet je welke richting je wil gaan.
Maar vooral een tijd van 4 maanden waar je erg veel hebt geleerd en ervaren. Je hebt genoten dat merk ik aan al je verhalen.
Ik hoop nog veel ervaringen van je te mogen aanhoren.
Je was, bent en blijft voor mij een TOPPER.
Ik ben trots op je.
Pappaaaaaaaaaaaaaaa. XXXXX -
02 Januari 2011 - 08:12
Bas:
Hoi lieve zus.
Wat een verhaal.
Wat een foto's
Wat een lekker kleurtje.
In een woord. Geweldig.
Je ben weer lekker thuis.
Ben trots op je.
Als ik ee petje op had deed ik hem af.
Dus petje af.Je bent mijn top zus.
Tot heel snel.
Hoe laat word het vandaag??
hahahahahaahhahahhaha
kusjes Bas oja gelukig nieuw jaar een gezon en leuk 2011 -
02 Januari 2011 - 10:15
Hannie:
He lieve Janneke,
Allereerst, WELKOM THUIS in ons koude kikkerlandje.
En wat heb jij je ervaringen weer prachtig geschreven.
Ik kijk er na uit je te zien en
ene dikke knoevel te geve! -
02 Januari 2011 - 10:45
Anouk:
Hi sister,
I'm so happy you're home!!
I notice that this story is written differently. The stories to stay funny. Beautifull how you ride the letters.
Of course things are different here, you get used again.
Again a nice hot shower, snow, thick clothes and your real family.
I enjoy your stories at home and i w'll often you hug.
Kisses and a big hug
Your sister from holland
Anouk -
02 Januari 2011 - 10:53
Doom:
Wooow meid wat heb jij allemaal meegemaakt zeg!!! Echt een super ervaring die je nooit meer kwijt raakt!! Ik had het je niet na kunnen doen.. dat weet ik zeker maar ik kan me voorstellen dat je er heel veel geleerd hebt en nu anders in het leven zal staan.. Echt super!!!!! Nu begint het leven weer.. dat zal even wennen zijn! Ik wil graag alle foto's een keertje zien.. ben heel benieuwd!! (dit zal wel na mijn vakantie worden.. ik ga de 13e januari t/m 2 februari) Maja.. iig nog een heeel gelukkig nieuwjaar gewenst ook van Noud!!
Tot snel meis..
xxxx -
02 Januari 2011 - 11:12
Yvonne:
Lieve Jannes,
Super mooi verhaal om je avontuur op waarbenjij.nu mee af te sluiten! Ben heel benieuwd naar alle foto's dus die moeten we maar eens snel bekijken onder het genot van mokkagebakjes en dikke roddels (ook al gaan ze nergens over, vermakelijk zijn ze zeker :P!) Tot snellos, iig vrijdag dan gaan we lekker bikken bij the chinese :D!
Kusjes Yfxxx -
02 Januari 2011 - 11:13
Stefanie:
Lieve Janneke, welkom home!! Wij hebben met ons gezin alweer wat dagen van je kunnen genieten!!! Je verhalen, foto's, filmpjes en gewoon :je aanwezigheid. Je hebt heel wat prachtige verhalen en een enorme levenservaring wijzer!!! Knap hoe je alles opgepikt, ervaren en soms overwonnen hebt!!! Je staat sterk in je schoenen en weet wat je wil! Ik zal nog heel veel momenten luisteren naar de verhalen van je grote avontuur.
Ik ben heel blij dat je weer veilig thuis bent en sorry voor het koude weer. Liefs een heeele trotse mamsie XXX -
02 Januari 2011 - 15:32
Edinger:
Lekker die Baileysss :P
Doe mar goedkoop, haha -
03 Januari 2011 - 10:51
Petra Sliepenbeek:
wouw !!! wat een mooie afronding dit verslag. En afgerond zal het in je belevening nog lang niet zijn, vermoed ik. Je gaat nu in gedachten, en in je en in je herinnering nog heel lang verder met deze reis.
Dat wordt weer een nieuwe ervaring. En ook de moeite waard voor jezelf om je "ontdekkinngen" terug in Nederland op papier vast te leggen. Nu is het nog vers.
lieve groet, Petra -
03 Januari 2011 - 12:36
Mel:
jannie! welcome home!! onze grubbenvorsterse rotterdammer is er weeeer! ik ga je snel opzoeken voor een borreltje! bedankt voor alle leuke verhalen tijdens het soggen! ben heel benieuwd trouwens hoe je eruit ziet! :D -
10 Januari 2011 - 08:59
Tineke,nichtje Huub:
Hallo Janneke,
Ik wil even laten weten dat ik genoten heb van je verhalen uit Ghana. Wat een mooie tijd heb je gehad. Een herrinnering voor je leven. Groetjes uit
Mierlo.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
