Ramadan
Door: jannekeghana
Blijf op de hoogte en volg Janneke
13 September 2010 | Ghana, Accra
Lieve Allemaal
Deseba, Naaaa (goedemorgen)! Toemasoem, Naaaa (hoe is de morgen) Abihira, Naaa (heb je lekker geslapen)! Jaja mijn Dagbanli (lokale taal) kennis wordt steeds groter. Gaat met 1 woord per dag vooruit denk ik, want de taal is alles behalve logisch :P. Dat Abihira vragen ze trouwens de hele dag door en ik besefte gister pas waarom: iedereen slaapt hier gewoon de hele dag dus het is natuurlijk heeeeel logisch dat je ook gewoon de hele dag door blijft vragen of je goed hebt geslapen… Dat slapen neem ik inmiddels aardig over, want ik ben hier gewoon de hele dag lam, energieloos en klam van de hitte (ja pap, jammer maar het is hier toch net zo benauwd als in Nederland ivm het regenseizoen). Gelukkig is iedereen dat hier, dus we zitten in hetzelfde schuitje. En daarom kan ik ook zo enorm genieten van mijn emmer koud water en douchemuurtje :D! Ik begin inmiddels een klein beetje te wennen aan mijn gastgezin. De jongste kiddo’s blijven een beetje bang voor mij (eentje kan de hele dag lopen krijsen omdat ze mij ziet, totdat ik ballonnen tevoorschijn tover want dan ben ik opeens dr beste maatje :P. Kinderen….). Mijn gastmoeders (2) praten geen engels, maar kunnen wel de hele dag blijven lachen als een vorm van communicatie. Heel het dorp kent mij inmiddels wel en ik ben gedoopt tot Pana, which means First ladie or Queen. Afgelopen vrijdag was het einde van de Ramadan. Woensdagavond hebben we daarom Tila gehad voor de kinderen, hetzelfde wat wij kennen als Sint Maarten. Ik ging in het pikkedonker mee met alle 100 koters uit het dorp en mijn gastbroers om langs alle compounds te gaan om te zingen, drummen en vooral veel eten te ontvangen. Uiteindelijk was ik een grotere attractie dan de hele Tila zelf en was het vechten wie mijn hand mocht vasthouden. Vrijdag was het dus Sallahsday, de dag waarop het vasten eindigde en iedereen naar de moskee ging. Ik had een traditionele dress laten maken door een vrouwtje uit het dorp. Gesluierd en wel ging ik dus om 8:00 AM mee naar de moskee om mee te bidden en zingen. En wederom wist iedereen binnen notime dat deze blanke ook was gearriveerd! Heel ontroerend om mee te maken hoe iedereen samen stond te bidden, zingen, knielen etc. en dat ik daar van zo dicht bij deel van mocht uitmaken! Na de prayers kregen we letterlijk bergen met eten (vooral rijst omdat dat hier specialty good is) en om 10:30 zat ik al bommetje vol voor de rest van de dag. Ik werd meegesleept het hele dorp rond om alle familie en vrienden te groeten, maar volgens mij werd ik meer als pronkstuk meegenomen dan wat anders. Niet erg prettig dus en toen ik letterlijk al 20! keer ten huwelijk was gevraagd was ik t spuugzat. Gelukkig mocht m’n jurk toen uit en werden we genodigd bij Kaka’s huis. Daar kregen we natuurlijk weer eten en t voelde er meteen weer als thuis (ik denk dat ik vele weekenden een nachtje zal logeren daar samen met Sanne (een andere volunteer waar ik inmiddels maatjes mee ben geworden)). We gingen met taxi’s naar de stad om een drum/dansfestival te bezoeken. Pffff honderden mensen stonden op een paar vierkante meter op elkaar gepropt, verschrikkelijk als je t mij vraagt, maar voor ons werd er met stokken en een zweep een looppad vrijgemaakt (en op zo’n moment ben ik toch eigenlijk stiekem heel blij dat ik een blanke ben). We moesten the chief bezoeken in zijn palace, pretty scary. Hele rare gewaarwording want het was een heel officieel gebeuren waarvoor betaald moesten worden, we moesten klappen na alles wat hij zei en zonder iets gedaan te hebben behalve ons gezicht getoond te hebben weer weg konden gaan. We kregen een plaatsje op de eretribune en een dik uur gekeken naar het hele gebeuren. Ik was blij toen we gingen want ik werd behoorlijk claustrofobisch daar. Terug naar Kaka’s house en na weer gegeten te hebben wéér terug naar de stad. We gingen naar een muziekfestival, tenminste dat werd ons verteld. Na 1,5 uur wachten begon het 2,5 uur te laat! Goed, het bleken allemaal rappers te zijn en ondanks dat het eigenlijk verschrikkelijk was hebben we ons kapot gelachen. Wat een slechte artiesten zeg! En als ik dan eens terugdenk aan mijn evenementenmanagement lessen moest ik helemaal lachen! Wat een verschil met het strak georganiseerde Nederlandse gebeuren. Om 12:00 PM hadden we t allemaal toch echt gehad (voordat we gingen eigenlijk al) en zijn we met taxi’s weer naar huis gegaan. Ik ben bij Sanne blijven slapen, gezellig. Gister heb ik meer uit verveling dan wat anders mijn haar in het dorp tot de helft laten invlechten voor 2 cedi (iets meer dan een euro), wat iedereen natuurlijk weer fantastisch vond. Nu zit ik in een lekker louncherestaurantje (inmiddels onze “stamkroeg”) in de stad te relaxen en te typen, om het verhaal morgen op internet te zetten. Ff geen Ghanezen en nadenken over of je wel goed doet wat je doet. Nog wat leuke dingen om te vermelden:
• Ik ben gedegradeerd (dat is toch het tegenovergestelde van gepromoveerd) naar ontbijt met thee en droog brood, zonder pindakaas dus
• Ik was bang de mensen hier niet te herkennen, maar inmiddels kan ik zelfs zien wie wiens broertje of zusje is, zonder dat ik dat van tevoren wist (dikke pluim voor mij :P)
• De weg wijzen is hier erg leuk zonder straatnaambordjes dus het gaat ongeveer zo: Dat restaurantje is de 1e verharde weg rechts en dan het 2e zandpad links, achter het vodafoonhuisje (waar er letterlijk 40 van staan per straat)
• Ghanezen bewaren letterlijk ALLES in zwarte plasticzakjes: rommel van de markt, eten, hun telefoon en dikke moe zit thuis in een grote stoel op een plastic zakje waar een dik pak Cedi’s inzit :P
• Het enige dat ik ’s nachts hoor (of inmiddels eigenlijk niet meer hoor) zijn kikkers en krekels, wat een luxe! Sommige anderen wonen letterlijk naast de moskee die elke ochtend begint te loeien (want erg lekker klinkt de herrie die daaruit komt niet)
• Ik snap nog steeds niet hoe iedereen in het donker de weg kan vinden in mijn dorp waar ik zelfs overdag nog steeds verdwaal (terwijl het echt klein is) en hoe iedereen elkaar in het donker herkent
• Ik heb gister even geholpen met vegen en mais stampen (maar eventjes dus want t werk wordt snel genoeg van me over genomen nadat ze me eerst heel hard hebben “uitgelachen”)
• Dinsdag (inmiddels morgen dus) ga ik achterop de motor met mijn gastbroer mee om zijn moeder, oma en broer te bezoeken (zijn moeder woont namelijk ergens anders en hij ziet haar bijna nooit). Ik krijg toch wel een dag “vrij” van kantoor want ik ben samen met Cor (een andere volunteer) ongeveer de enige die op kantoor zitten en ook echt wat doen :P. De rest loopt in en uit om in de zon te zitten, te eten, luieren en naar huis te gaan om te douchen haha dat wordt nog wat. Ik moet echt m’n eigen plan trekken om wat te doen te hebben. Wel leuk want ik ga samen met Cor proberen een goed PR plan te schrijven om meer toeristen te trekken.
Ik geloof dat mijn verhaal weer lang genoeg is om iedereen even bezig te houden (Oh nee in Nederland is iedereen sowiezo wel bezig in tegenstelling tot hier waar de hoofdactiviteit nog steeds niets doen en slapen is).
Nawotibiau, tot de volgende keer!
(ik hoop dat het plaatsen van de foto’s nu lukt)
(mijn Ghanese nummer is +233549113846, dat is al incl. het landnummer)
Kussss
Deseba, Naaaa (goedemorgen)! Toemasoem, Naaaa (hoe is de morgen) Abihira, Naaa (heb je lekker geslapen)! Jaja mijn Dagbanli (lokale taal) kennis wordt steeds groter. Gaat met 1 woord per dag vooruit denk ik, want de taal is alles behalve logisch :P. Dat Abihira vragen ze trouwens de hele dag door en ik besefte gister pas waarom: iedereen slaapt hier gewoon de hele dag dus het is natuurlijk heeeeel logisch dat je ook gewoon de hele dag door blijft vragen of je goed hebt geslapen… Dat slapen neem ik inmiddels aardig over, want ik ben hier gewoon de hele dag lam, energieloos en klam van de hitte (ja pap, jammer maar het is hier toch net zo benauwd als in Nederland ivm het regenseizoen). Gelukkig is iedereen dat hier, dus we zitten in hetzelfde schuitje. En daarom kan ik ook zo enorm genieten van mijn emmer koud water en douchemuurtje :D! Ik begin inmiddels een klein beetje te wennen aan mijn gastgezin. De jongste kiddo’s blijven een beetje bang voor mij (eentje kan de hele dag lopen krijsen omdat ze mij ziet, totdat ik ballonnen tevoorschijn tover want dan ben ik opeens dr beste maatje :P. Kinderen….). Mijn gastmoeders (2) praten geen engels, maar kunnen wel de hele dag blijven lachen als een vorm van communicatie. Heel het dorp kent mij inmiddels wel en ik ben gedoopt tot Pana, which means First ladie or Queen. Afgelopen vrijdag was het einde van de Ramadan. Woensdagavond hebben we daarom Tila gehad voor de kinderen, hetzelfde wat wij kennen als Sint Maarten. Ik ging in het pikkedonker mee met alle 100 koters uit het dorp en mijn gastbroers om langs alle compounds te gaan om te zingen, drummen en vooral veel eten te ontvangen. Uiteindelijk was ik een grotere attractie dan de hele Tila zelf en was het vechten wie mijn hand mocht vasthouden. Vrijdag was het dus Sallahsday, de dag waarop het vasten eindigde en iedereen naar de moskee ging. Ik had een traditionele dress laten maken door een vrouwtje uit het dorp. Gesluierd en wel ging ik dus om 8:00 AM mee naar de moskee om mee te bidden en zingen. En wederom wist iedereen binnen notime dat deze blanke ook was gearriveerd! Heel ontroerend om mee te maken hoe iedereen samen stond te bidden, zingen, knielen etc. en dat ik daar van zo dicht bij deel van mocht uitmaken! Na de prayers kregen we letterlijk bergen met eten (vooral rijst omdat dat hier specialty good is) en om 10:30 zat ik al bommetje vol voor de rest van de dag. Ik werd meegesleept het hele dorp rond om alle familie en vrienden te groeten, maar volgens mij werd ik meer als pronkstuk meegenomen dan wat anders. Niet erg prettig dus en toen ik letterlijk al 20! keer ten huwelijk was gevraagd was ik t spuugzat. Gelukkig mocht m’n jurk toen uit en werden we genodigd bij Kaka’s huis. Daar kregen we natuurlijk weer eten en t voelde er meteen weer als thuis (ik denk dat ik vele weekenden een nachtje zal logeren daar samen met Sanne (een andere volunteer waar ik inmiddels maatjes mee ben geworden)). We gingen met taxi’s naar de stad om een drum/dansfestival te bezoeken. Pffff honderden mensen stonden op een paar vierkante meter op elkaar gepropt, verschrikkelijk als je t mij vraagt, maar voor ons werd er met stokken en een zweep een looppad vrijgemaakt (en op zo’n moment ben ik toch eigenlijk stiekem heel blij dat ik een blanke ben). We moesten the chief bezoeken in zijn palace, pretty scary. Hele rare gewaarwording want het was een heel officieel gebeuren waarvoor betaald moesten worden, we moesten klappen na alles wat hij zei en zonder iets gedaan te hebben behalve ons gezicht getoond te hebben weer weg konden gaan. We kregen een plaatsje op de eretribune en een dik uur gekeken naar het hele gebeuren. Ik was blij toen we gingen want ik werd behoorlijk claustrofobisch daar. Terug naar Kaka’s house en na weer gegeten te hebben wéér terug naar de stad. We gingen naar een muziekfestival, tenminste dat werd ons verteld. Na 1,5 uur wachten begon het 2,5 uur te laat! Goed, het bleken allemaal rappers te zijn en ondanks dat het eigenlijk verschrikkelijk was hebben we ons kapot gelachen. Wat een slechte artiesten zeg! En als ik dan eens terugdenk aan mijn evenementenmanagement lessen moest ik helemaal lachen! Wat een verschil met het strak georganiseerde Nederlandse gebeuren. Om 12:00 PM hadden we t allemaal toch echt gehad (voordat we gingen eigenlijk al) en zijn we met taxi’s weer naar huis gegaan. Ik ben bij Sanne blijven slapen, gezellig. Gister heb ik meer uit verveling dan wat anders mijn haar in het dorp tot de helft laten invlechten voor 2 cedi (iets meer dan een euro), wat iedereen natuurlijk weer fantastisch vond. Nu zit ik in een lekker louncherestaurantje (inmiddels onze “stamkroeg”) in de stad te relaxen en te typen, om het verhaal morgen op internet te zetten. Ff geen Ghanezen en nadenken over of je wel goed doet wat je doet. Nog wat leuke dingen om te vermelden:
• Ik ben gedegradeerd (dat is toch het tegenovergestelde van gepromoveerd) naar ontbijt met thee en droog brood, zonder pindakaas dus
• Ik was bang de mensen hier niet te herkennen, maar inmiddels kan ik zelfs zien wie wiens broertje of zusje is, zonder dat ik dat van tevoren wist (dikke pluim voor mij :P)
• De weg wijzen is hier erg leuk zonder straatnaambordjes dus het gaat ongeveer zo: Dat restaurantje is de 1e verharde weg rechts en dan het 2e zandpad links, achter het vodafoonhuisje (waar er letterlijk 40 van staan per straat)
• Ghanezen bewaren letterlijk ALLES in zwarte plasticzakjes: rommel van de markt, eten, hun telefoon en dikke moe zit thuis in een grote stoel op een plastic zakje waar een dik pak Cedi’s inzit :P
• Het enige dat ik ’s nachts hoor (of inmiddels eigenlijk niet meer hoor) zijn kikkers en krekels, wat een luxe! Sommige anderen wonen letterlijk naast de moskee die elke ochtend begint te loeien (want erg lekker klinkt de herrie die daaruit komt niet)
• Ik snap nog steeds niet hoe iedereen in het donker de weg kan vinden in mijn dorp waar ik zelfs overdag nog steeds verdwaal (terwijl het echt klein is) en hoe iedereen elkaar in het donker herkent
• Ik heb gister even geholpen met vegen en mais stampen (maar eventjes dus want t werk wordt snel genoeg van me over genomen nadat ze me eerst heel hard hebben “uitgelachen”)
• Dinsdag (inmiddels morgen dus) ga ik achterop de motor met mijn gastbroer mee om zijn moeder, oma en broer te bezoeken (zijn moeder woont namelijk ergens anders en hij ziet haar bijna nooit). Ik krijg toch wel een dag “vrij” van kantoor want ik ben samen met Cor (een andere volunteer) ongeveer de enige die op kantoor zitten en ook echt wat doen :P. De rest loopt in en uit om in de zon te zitten, te eten, luieren en naar huis te gaan om te douchen haha dat wordt nog wat. Ik moet echt m’n eigen plan trekken om wat te doen te hebben. Wel leuk want ik ga samen met Cor proberen een goed PR plan te schrijven om meer toeristen te trekken.
Ik geloof dat mijn verhaal weer lang genoeg is om iedereen even bezig te houden (Oh nee in Nederland is iedereen sowiezo wel bezig in tegenstelling tot hier waar de hoofdactiviteit nog steeds niets doen en slapen is).
Nawotibiau, tot de volgende keer!
(ik hoop dat het plaatsen van de foto’s nu lukt)
(mijn Ghanese nummer is +233549113846, dat is al incl. het landnummer)
Kussss
-
13 September 2010 - 09:34
Huub:
Wauw Janneke wat een verhaal.
Ik lees het nog even een keer en reageer dan weer.
Kusjes Papaaaa -
13 September 2010 - 09:47
Huub:
He Janneke.
What a Story.
Ben eigenlijk wel weer trots op je voor je enorm leuke stijl van vertellen.
Lekker vlot weg zoals het is en zoals je het ervaart.
Kijk maar uit met al die pronkstukken die je ten huwelijk vragen.
Wij hebben hier gisteren op de Marcato Mondial even staan kijken bij het pindakaas maken a la Ghana. We zagen de olie nog niet.
Hier was het ook regen helaas.
Een geweldig verhjaal zoals je geniet van alle mooie dingen en vooral de Rap.
Het gaat je goed en een lekker dikke knuf van mij.
Papaaa -
13 September 2010 - 09:51
Mamma Marij:
Ha die Janzepans,
Je pappa houdt me heel erg goed op de hoogte van je avonturen, vandaar dat ik alweer zo snel kan reageren ( in de baas zijn tijd notabene)! Wat weer een prachtig verhaal, ik moet het net als Huub thuis nog eens overlezen.
Je hebt de raad van Loes en Michelle niet opgevolgd lees ik, als iemand je te huwelijk vraagt meteen ja zeggen....
heel veel groetjes,
Marij
-
13 September 2010 - 10:01
Stefanie:
Toppie, lieve Janneke.
Wat maak jij veel mee!!
Een zeer duidelijk verhaal.Goed dat je met Cor een plan gaat opstellen.Geniet van alles en doe vooral poco, poco.
Liefs tot het volgende berichtje of tot bels.Dikke XXX -
13 September 2010 - 10:02
Amarinsk:
Weer zo'n leuk verhaal! Maar ik ben niet jaloers op al die huwelijksaanzoeken hoor ;) Veel plezier achter op de motor! (Niet te hard werken... Geniet lekker van de zon, de douche en dergelijke!) -
13 September 2010 - 10:09
Stefanie:
Wouw, Geweldig wat een foto´s!!! Ontroerend om je zo tussen je pikzwarte familieleden te zien zitten.
Meid geweldig, hoe je op alles reageert en handelt.Je mag tots zijn op jezlf, wij zijn het in ieder geval op jou. XXXmamsie -
13 September 2010 - 10:14
Carrie B:
Heey Jannes!
Wat leuk om te zien dat je steeds meer in het Engels gaat schrijven! BRILJANT
Heb je ook een foto van die vlechtjes van je? Dat lijkt me super tof!
HAVE FUN!
xxxxxx -
13 September 2010 - 10:16
Loes Van Mama Marij:
Haaaaaj janniej,,
Wat weer een super verhaal, en erg leuk om te lezen!
De foto's zijn erg mooi is toch echt heel iets anders haha!
togf dat je het daar naar de zin hebt, kan me voorstellen dat je daar af en toe even geen ghanees om je heen wilt hebben hahaha.. Tip voor de volgende keer, verf jezelf ook zwart, maby helpt het wel ..:D!!
tot snel weer..!
xxxx Loes -
13 September 2010 - 10:21
Edinger:
Hey Janneke,
leuk dat je lekker bezig bent met de bevolking en met je PR-plan ;) Klinkt goed... hopelijk wordt het wat
Niet te bruin worden he, haha
Tot je volgende bericht
Ciao -
13 September 2010 - 12:54
Michelle:
Heej Chicka (Obruni),
Je hebt echt een super leuk verhaal geschreven zeg! Grappig dat iemand die blank is daar echt zo'n attractie is, vooral erg handig dat ze je het werk uit handen nemen haha!
Ik hoop dat je snel nog meer foto's plaatst en heel veel succes met je PR-plan.
Dieke kus en knuffel
-
13 September 2010 - 13:36
Yvonne:
Hello Jannes :D
Heerlijk om even tussen het leren door een leuk verhaal te lezen ;) (ik zie dat de rest allemaal niks te doen heeft dat ze al zo snel kunnen reageren??)
Maar goed, heel tof wat je daar allemaal mee maakt, en ook fijn dat je iemand hebt gevonden waar je een goed plan mee kan opstellen! Het hele dorp heeft je dus al ten huwelijk gevraagd ;) hahaha ze zijn blijkbaar erg onder de indruk van je!
Ik kijk weer uit naar je volgende verhaal!
xxxx
p.s. leuke foto's! -
13 September 2010 - 14:25
Oma En Opa:
In een totaal andere wereld waar je heel alleen alle bESLISSINGEN MOET NEMEN.GEWELDIG DIT SNELLE KONTAKT. -
13 September 2010 - 15:29
Anouk:
Hey sister,
This story is amazing. I thought that everyone looked at each other. I find it pretty you know who is any person.
What a beautifull picuteres.
I hope your sisters laugh when they see you next time. Also without a balloon.
My advise is you must eat very much in the city. All the things you like.
Don't lose to much weight.
Nawotibiau
kisses from your really sister -
13 September 2010 - 16:32
Karlijn:
Hi dear cous!
Sounds very real. Au coeur d'afrique... la vie est comme ça.
Go with the floowwww, good luck!!
Thanks for your story.
Het stukje van opa en oma dat opeens in CAPS LOCK staat, typisch! En dan dat van je zusje, fantastisch! Heel erg leuk. Also kisses from your really cousine!
-
13 September 2010 - 17:30
Suzanne Joosten:
Pffff, respect!!!
Wow het klinkt nu al als een heel avontuur, kan niet wachten op de verhalen die nog komen gaan. Lekker communiceren zo.....de hele dag lachen naar elkaar, hmmm.
Veel succes en plezier daaro!
Groetjes, Suzanne en de rest van de fam. -
13 September 2010 - 17:44
Hannie:
Ha lieve Janneke,
Meiske, meiske heb je verhalen nog maar i keer gelezen! Moet dit nog eens rustig overdoen, om
wat beter te kunnen voelen in wat voor een andere wereld jij nu bent.
KEI TOF VAN JE !!!
Dikke knuffel en heel veel liefs, Hannie -
13 September 2010 - 19:02
Bas:
Hoi blanke zus.
Zozo wat een verhaal.
Ffffffffffffffffffffff.
Zouw er gek worden.
BEn vandaag naar de efteling geweest.
Met jessie melissa stefan en suzanne in de piranja ,geweest.
Jessie melissa en stefhan en suzzane warren nat van het water,
Ik niks nat.
Mee werken met de golven.
Het weer operbest.
Daarna nar de m op hooge boom langs de weg geweest mc heerlijk.
Nu immers thuis.
Kan ik mijn kamer niet meer. in
Sleutel of slot iets mee.
Naar veel vloeken en hulp ben ik binne.
Morgen moet het gemaakd worden.
Zus i love y
Tot gouw.
Doei blanke -
13 September 2010 - 20:09
Kim:
Ha Janneke,
Wat heb je weer veel meegemaakt zeg! Erg leuk om te lezen! Ben wel benieuwd naar wat meer foto's! Veel plezier nog en duw die Ganezen maar eens een peper in de kont ;)!
Ik kijk uit naar je volgende bericht!
Liefs xx Kim -
13 September 2010 - 20:14
Kim:
Ohh trouwens je moet je huidige locatie nog even veranderen boven je berichten! Grubbenvorst is wel erg veranderd op de foto's namelijk..;) hihi..
xx
-
14 September 2010 - 08:21
Ellen Ruiter:
Ha Janneke,
Ik kan het niet laten om elk reisverslag van je te lezen. Geweldig! Ik kan me helemaal voorstellen hoe ze daar met je weglopen en 'Sint Maarten' vieren. Echt iets voor jou :-) Tof om te horen dat alles goed met je gaat in zwartenland en dat de douche tenminste goed is ;-)
Tot je volgende reisverslag!
Oh ja, je foto's zijn geweldig, wat een mooie mensen allemaal.
x Ellen -
14 September 2010 - 19:32
Jos & Iris:
Hoi Janneke,
Leuke sfeerverslagen om te lezen. Wij hopen dat je vooral weer kunt genieten na de lichamelijke ongemakken.
Groetjes Iris en Jos
-
16 September 2010 - 17:32
Ans Pellen:
Hallo Janneke
wat een geweldig reisverslag. Wat doe jij een ervaring op meid.
Ik vind je er trouwens indrukwekkend uitzien in je nieuwe outlook, staat je geweldig. Op al die huwelijksaanzoeken zou ik voorlopig maar niet ingaan als ik jou was, je hebt nog tijd genoeg wat dat betreft.
We wachten nu al vol spanning op je nieuwe reportage.
Veel liefs en groetjes van Hans en Ans -
17 September 2010 - 11:29
Omi:
Janneke.
Het is moeilijk om in een wip jou vanalles te vertellen.
Daarom maak ik het kort en zeg I Love You, blanke Olanda.
Tot gauw. X X X X -
21 September 2010 - 18:33
Bas:
Hoi Lieve zus.
Leuk dat je mij een smsje stuurden.
Morgen lekker rijden!
Ik houw van je.
Kus Bas de Bas van 20 jaar -
25 September 2010 - 11:19
Papa:
He Janneke.
Succes op je nieuwe stek.
Een goede keuze.
Maak er een goede doorstart van en we blijven je volgen.
Toppie kusjes.
Huub -
26 September 2010 - 19:09
Bas:
Hoi Zus.
Eindelijk. na 9 maanden veel ge zoek op de pc en in de boeken.
Komt dit gewoon uit alle hoeken.
Eidelijk een gezin .
Waar je nu bent.
Wat water en stoom.
Als ik je kietel moet ja lachen .
nu word je door andere ge kietelt.
Sorry voor de foutjes.
Feest van opa en oma was gezelig.
Houw heeel veel van je
Kus je Broertje uit het limburgse Horst
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
